เชื่อม"รอยต่อ"ชีวิต

คอลัมน์ แท็งก์ความคิด นฤตย์ เสกธีระ max@matichon.co.th มติชน วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2552 วันก่อนหาโอกาสเวลาว่างยามเย็น หมายใจไว้ว่าจะไปฟัง "ซิมโฟนีคอนเสิร์ต" ที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติ ตกเย็นรบกวนโชเฟอร์พาไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน เพื่อเดินทางไปยังที่หมาย การแสดงเริ่มประมาณทุ่มครึ่ง แต่เราต้องเดินทางไปถึงก่อนประมาณ 1 ชั่วโมง นั่งรถไฟใต้ดินไปจนถึงสถานีศูนย์วัฒนธรรม แต่พอโผล่ขึ้นมาเท่านั้นแหละครับท่าน ฟ้าฝนไม่เป็นใจ เทกระหน่ำลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา มองดูนาฬิกา กลัวว่าจะไปไม่ทันการแสดง หยิบร่มขึ้นมากางแล้วค่อย ๆ เดินฝ่าฝน รู้สึก ณ เดี๋ยวนั้นว่า การเดินทางไปศูนย์วัฒนธรรม โดยระบบขนส่งมวลชนนี่มันลำบากลำบนไม่น้อย จากถนนรัชดาภิเษกไปยังศูนย์วัฒนธรรม ต้องข้ามถนนที่มีรถราวิ่งขวักไขว่ แถมยังมีหลายแยกหลายทิศทาง มองแล้วน่าเวียนหัว วันนั้นกว่าจะถ่อสังขารไปถึงทางข้าม มองเห็นศูนย์วัฒนธรรมเลือน ๆ อยู่เบื้องหน้า ปรากฏว่าเนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยฝน ตัดสินใจทันทีครับ...กลับบ้านดีกว่า จำใจปล่อยให้คนมีบุญเขาได้ฟัง ซิมโฟนี หมายเลข 4 ของโยฮันเนส บราห์มส์ และ ซิมโฟนี หมายเลข 2 ของแซร์เกย์ รัคมานินอฟ ผลงานการบรรเลงของวงเยกาเตรินเบิร์ก ซิมโฟนี ออร์เคสตรา ควบคุมวงโดย "ฟาบิโอ มาสทรันเจโล" ส่วนคนบุญไม่ถึงกลับบ้านไปเปิดเพลงทั้งสองฟังทางอินเตอร์เน็ต อดดูการแสดงสด เศร้า! การแสดงซิมโฟนีคอนเสิร์ตวันนั้นเป็นส่วนหนึ่ง ของงานใหญ่ยักษ์ประจำปีที่ชื่อว่า "มหกรรมศิลปะการแสดงและดนตรีนานาชาติ" เขาจัดกันเป็นครั้งที่ 11 แล้วครับ ครานี้อยู่ในพระราชูปถัมภ์ของ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี งานเขาเริ่มตั้งแต่วันที่ 7 กันยายน เรื่อยไปจนถึงวันที่ 17 ตุลาคม รวบรวมการแสดงทั้ง ซิมโฟนีคอนเสิร์ต การแสดงอุปรากร บัลเล่ต์ โอเปรา การแสดง "ทู กัตทัก อะนิว" ซึ่งเป็นระบำอินเดีย การแสดงดนตรีแจ๊ซ การแสดง "ดิ อิมพีเรียล ไอซ์ สตาร์ : ซินเดอเรลลา ออน ไอซ์" เป็นต้น การแสดงแต่ละชุดแต่ละแบบนี่น่าดูมากนะครับ เคยไปดูการแสดงอุปรากร เรื่อง "ลา ทราเวียตา" แสดงโดยคณะเยกาเตรินเบิร์ก โอเปรา เธียเตอร์ จากสหพันธรัฐรัสเซีย บอกได้ว่า ประทับใจมากครับ ทั้งเรื่องราวที่โด่งดังโรแมนติค ทั้งนักแสดง ทั้งการร้อง และฉากที่ปรากฏต่อหน้า ดูชมแล้วทำให้รู้สึกสบายใจ ความรู้สึกเช่นนี้ ผู้หลักผู้ใหญ่เคยบอกว่าเป็นความรู้สึก "จรรโลงใจ" เหตุหนึ่งที่ให้รู้สึกเช่นนี้เพราะเนื้อร้อง ดนตรี ตลอดจนการแสดง ล้วนแล้วแต่มีความเคลื่อนไหวอันต่อเนื่อง แม้ในอุปรากร 1 เรื่อง จะมีหลายองก์ มีหลายฉาก แต่ทุกองก์ ทุกฉาก ก็สามารถปรับเปลี่ยนไปโดยไม่สะดุด แม้เพลง 1 เพลง จะมีหลายท่อน แต่ทุกท่อนก็สอดคล้อง ประสานกันอย่างกลมกลืน เช่นเดียวกับการแสดงบัลเล่ต์ที่ทุกความเคลื่อนไหว ไหลรื่นอย่างต่อเนื่อง สวยงาม....ไม่ติดขัด ความราบรื่นต่อเนื่องสังเกตได้จากการเปลี่ยนฉาก จากฉากหนึ่งสู่อีกฉากหนึ่ง สังเกตได้จากการเชื่อมเนื้อร้องระหว่างท่อน สังเกตได้จากการเปลี่ยนแปลงท่วงท่า จากท่าหนึ่งไปเป็นอีกท่าหนึ่ง หากนักแสดง นักประพันธ์ นักออกแบบท่าเต้น ออกแบบฉาก สามารถเชื่อม "ช่วงต่อ" นี้ได้อย่างสอดคล้อง บทเพลงนั้น ละครเรื่องนั้น หรือการแสดงๆ นั้น ย่อมมีโอกาสสวยงาม สร้างความจรรโลงให้แก่ผู้ชม "ช่วงต่อ"นี้มีความสำคัญนะครับ หลายครั้งเราเรียกว่า "รอยต่อ" เป็นรอยต่อของชีวิต เช่น ช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ จากวัยเด็กสู่วัยทวีน และจากวัยทวีนเข้าสู่วัยรุ่น จากวัยรุ่นสู่วัยหนุ่มสาว ล่วงเลยไปสู่วัยทำงานและจบท้ายตรงที่วัยเกษียณอายุ จะเห็นได้ว่าแต่ละช่วงมี"รอยต่อ" หรือการดำเนินธุรกิจก็เช่นกัน มีรอยต่อของกิจการ หรือในช่วงเวลาหมดวาระ ทางการเมืองของรัฐบาลแต่ละชุด ช่วงเวลาดังกล่าวก็เป็นรอยต่อ ช่วงเวลาแบบนี้แหละครับสำคัญ งานจะก้าวหน้า งานจะถอยหลัง ส่วนหนึ่งมันขึ้นอยู่กับช่วงเวลานี้ ในช่วงเวลาดังกล่าว เราจึงควรใส่ใจ ควรระมัดระวังเป็นพิเศษ เหมือนพ่อแม่ผู้ปกครองที่ควรดูแลลูกในช่วงวัยรุ่น ซึ่งเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต เหมือนกับธุรกิจที่ทำต้องสรุปประเมิน ผลงานรอบเดือน รอบไตรมาส และรอบปี เพราะการก้าวขึ้นสู่เดือนใหม่ ไตรมาสต่อไป และปีหน้า นั่นคือรอยต่อของการดำเนินกิจการธุรกิจ หากองค์กรใดสามารถประเมินผล และวางแผนงานได้สอดคล้อง สามารถเชื่อม "รอยต่อ" ให้ราบรื่นไปได้ องค์กรนั้นก็ดำเนินกิจการต่อไปไม่ติดขัด เช่นเดียวกับเรื่องอื่น ๆ ในชีวิต ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องการงานอาชีพ และเรื่องการเงิน หากเราสามารถเชื่อม "รอยต่อ" จากเดือนสู่เดือน จากปีสู่ปี จากตำแหน่งสู่ตำแหน่ง เชื่อมต่อด้วยการประเมินและการวางแผน คาดการณ์อนาคตทุกย่างก้าวอย่างรอบคอบ เหมือนนักแสดงหมั่นฝึกฝนฝีมือการแสดง เหมือนนักดนตรีหมั่นฝึกซ้อม จนกระทั่งทุกๆ "รอยต่อ" แลดูกลมกลืน สอดคล้องและราบรื่น ทำได้เช่นนั้น ชีวิตก็จะเป็นเหมือน นักแสดงมืออาชีพที่เราพบเห็น ณ ศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติ สามารถแสดงได้อย่างแคล่วคล่อง รื่นไหล กลมกลืน สามารถเชื่อม "รอยต่อ" จนผู้ชมไม่รู้สึกสะดุด สามารถสร้างความสุขให้เกิดขึ้นแก่ผู้ชม และผู้แสดง ไปพร้อมๆ กัน สวัสดี หน้า 17