ขรรค์ชัย บุนปาน
มติชน
วันที่ 09 มกราคม พ.ศ. 2552
อันที่จริง สัญณาณความไม่เที่ยง
มีคู่กับมวลมนุษย์แต่แรกเกิดเริ่มชีวิต
เริ่มลมหายใจเริ่มไม่ทันไร หยุดหายใจแต่เด็ก
ตายก่อนคนแก่ก็มี
เป็นหนุ่มเป็นสาวหลุดภาวะของชีวิตไปก็มาก
ควรตายไปตั้งนาน เป็นภาระแก่ชีวิตอื่นก็มีไม่น้อย
สัจธรรมของสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นจึงเด็ดขาดที่สุด
จงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเกิด-ท่านว่า
ตายด้วยความประมาท ไม่สวยกระนั้นก็ตาม คนขี้เหร่ก็ดูเหมือนมีอยู่เต็มโลก
เป็นคนขี้เหร่ที่เน่าเหม็น เอาแต่ใจตนเอง ความรู้สึกสำคัญกว่าความรู้
ยกตนข่มท่าน ด้านได้อายอด ประการสำคัญๆ มีจิตใจเป็นสินค้า
ส่งใจออกนอกกันเป็นแถว ไม่รู้ว่าสินทรัพย์ที่รับคืนคือความทุกข์
ความวุ่นวาย ความแส่ส่ายและความไม่พอใจทำร้ายตัวเอง
ด้วยการโกรธคนอื่นโกรธมันทั้งโลก
ยกเว้นโกรธตัวเองธรรมะของหลวงปู่จันทร์ พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจนฺโท)
วัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ สมัย ร.6-ร.7 บทหนึ่งจากพุทธโอวาท
จึงบอกเป็นธรรมทาน ด้วยโศลกบทเดียวว่าการศึกษาที่สูงที่สุด
คือการศึกษาตัวเองสัมมาอาชีวะของคนทำหนังสือพิมพ์
ไม่มีอะไรแตกต่างกับอาชีพสุจริตอื่น นั่นคือ ตราบใดที่มีชีวิต
จะอยู่ในหรือนอกห้องเรียน ตราบนั้นเราก็ยังเป็นนักเรียนระหว่างเรียน
ก็เห็นแต่ความอนิจจังไม่เที่ยง เห็นแต่ความล่วงลัดพลัดพราก
เห็นแต่ความแส่ส่ายที่มิได้ใช้เอว
กระโดดโลดเต้นตามบทปลอมๆ หน่อยหนึ่งแล้วก็ไป
วางท่าวางตีนตะแคงเดินแล้วก็สะดุด ตัวละครหัวโขนเหล่านี้ล้วน
เป็นเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายของเรา
ต่างสอนเราด้วยการกระทำของเขาพ้นสรีระสมมุติออกไป
นามะรูปังประดับโลกในนามเศรษฐกิจการเมือง สังคม
ก็สวมบทบาทถล่มโลก จนอดอ้อร้อต่อกระซิกกันไม่ได้ว่า
ไหนว่า เป็นประเทศเจริญแล้ว การศึกษาเป็นที่สุดแล้ว
ไฉนบรรดาไอ้ท้วยส์ ไอ้หัวถ้วยถึงเอาตัวรอดไม่ได้
โลกวิปริตผิดเพี้ยนเพียงนี้เทียวหรือท่ามกลางความเป็นไปของโลกสมมุติ
นอกจากเป็นครู กระหยาบนักเรียนให้หลาบจำ
ยังเป็นเหตุการณ์ที่ต้องรายงานให้ท่านผู้อ่านผู้มีอุปการคุณได้ทราบ
ได้รู้ ได้เห็น เพื่อความรู้หลากหลายจะสะท้อนกลับมาจนรู้ตัวเอง
แจ่มแจ้งอาชีวะปฏิญาณของคนทำหนังสือพิมพ์น้อยๆ
ก็มีเท่านี้ยืนอยู่กับความไม่เที่ยง
เฉกเช่นเดียวกับเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายทั้งหลายยืนอยู่กับความทุกข์
ความหายนะ หากโลกนี้จะพึงมีพึงเป็นพร้อมกันขณะเดียวกัน
ก็ยืนอยู่กับความรู้ถึงความไม่เที่ยงแท้ของสรรพสิ่ง
อยากให้ท่านผู้มีอุปการคุณได้รู้ด้วย จากการอ่าน
และสอนย้อนพวกเราให้รู้ตามในทุกกระบวนท่า
ของอนิจจังโลกนี้ก็คงไม่เหงานัก
(หน้าพิเศษ วันเกิดมติชน 9 ม.ค.2552)
หน้า 1
