http://teetwo.blogspot.com/2010/01/httproundfinger.htmlhttp://teetwo.blogspot.com/2009/06/conversations-with-architects-series.html
http://teetwo.blogspot.com/2006/08/blog-post_26.html
http://teetwo.blogspot.com/2009/09/positioning-magazine-2548-related-days.html
"นิ้วกลม"บอก
ความฝันไม่มีขาเหมือน"โตเกียว"ต้องเดิน ไปหา
เปรียบแรงบันดาลใจเหมือน"อุจจาระ"
"..พอได้ปล่อยออกมาจะมีความสุขมากแต่เราต้องหาอะไรใส่เข้าไปก่อน ถึงจะเบ่งออกมาได้"
"นิ้วกลม" หรือชื่อจริง "สราวุธ เฮ้งสวัสดิ์"
นักเขียนรุ่นใหม่ขวัญใจเด็กแนว
เจ้าของผลงานเขียน 15 เล่ม ภายใน 5 ปี
หากจะไล่เรียงผลงาน "นิ้วกลม" ก็มีอยู่มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นพ็อกเก็ตบุ๊คเชิงท่องเที่ยวอย่าง "โตเกียวไม่มีขา"
ที่ให้ข้อคิดว่าโตเกียวก็เป็นอีกหนึ่งความฝัน
และโตเกียวก็ไม่มีขาจึงเดินมาหาเราไม่ได้
แต่เรามีขาต้องเป็นฝ่ายเดินไปหาเอง "กัมพูชาพริบตาเดียว"
"เนปาลประมาณสะดือ" หรือ "อิฐ"
หนังสือรวมเรื่องสั้นแนวทดลอง
ก่อนจะมาเล่าเรื่องราวความรักของตัวเองผ่าน
"soundtrack of my love"
จนมาถึงผลงานล่าสุด "อาจารย์ในร้านคุกกี้"
นอกจากนี้ เขายังได้เลื่อนขั้นเป็นผู้กำกับโฆษณา
รวมทั้งเป็นคอลัมนิสต์ในมติชนสุดสัปดาห์ด้วย
"นิ้วกลม" เล่าถึงที่มาของนามปากกา
"เริ่มมาตั้งแต่เรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาฯ
ได้เขียนบทความลงในเว็บบอร์ด
แล้วเห็นนามปากการุ่นน้องว่าตัวกลม
แล้วเห็นนิ้วตัวเองที่พิมพ์อยู่ก็กลมดี
ก็เลยใช้นามปากกานิ้วกลมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ตอนนั้นเป็นช่วงที่หนังสือทำมือมาแรง
ผมกับเพื่อนก็เลยรวมเล่มหนังสือทำมือไปวางขาย
แล้วหนังสือของผมก็ไปตกอยู่ในมือของ
พี่โหน่ง วงศ์ทนง (ชัยณรงค์สิงห์)
ขณะที่เป็น บก.นิตยสารอะเดย์
พี่โหน่งเรียกเข้าไปคุย พอยิ่งเขียนก็ยิ่งสนุก
ผมพยายามหาความสนุกในข้อจำกัดเสมอ
ผมเป็นคนชอบคิด ชอบตั้งคำถาม
ไม่พอใจกับกฎเกณฑ์ที่กำหนด เคยตั้งคำถามว่า
ทำไมเราตอนเป็นนักเรียนต้องตัดผมเหลือ 3 เซนติเมตร
ทำไมกางเกงนักเรียนถึงใส่ยาวใต้เข่าไม่ได้ มีครั้งหนึ่งตอนเรียนฟิสิกส์
เคยใช้ปากกาเมจิกเขียนรายงานใส่กางเกงยีนส์สีส้มสะท้อนแสงส่งให้อาจารย์
ขณะที่เพื่อนเขียนใส่กระดาษเย็บเล่มส่งธรรมดา"
วิธีการหาแรงบันดาลใจ
"แรงบันดาลใจก็เหมือนอุจจาระ พอได้อ่านได้เห็นอะไรเยอะก็เหมือนเราได้กินเยอะ
พอสะสมไว้ในลำไส้ใหญ่ พอได้ปล่อยออกมาจะมีความสุขมาก
แต่เราต้องหาอะไรใส่เข้าไปก่อน ถึงจะเบ่งออกมาได้
บางครั้งก็หยิบหนังสือที่เราเคยจดไว้
เหมือนแคปซูลในเรื่องดราก้อนบอล
พอเจอเรื่องที่ถูกใจก็จดๆ ไว้
พอจะใช้ก็หยิบออกมาทุ่มลงพื้น
แล้วจะมีควันฟุ้งออกมา
คนเขียนหนังสือถ้าเขียนไปเรื่อยๆ
เหมือนได้เหลาหัวให้แหลม
ยิ่งได้คิดโฆษณาเจอโจทย์ใหม่ทุกครั้ง
เราก็ได้ใช้หัวคิดไปเรื่อยๆ"
กล่าวทิ้งท้ายถึงคนอ่าน
"ไม่ว่าเราอยากจะทำอะไรหรืออยากเป็นอะไร
เริ่มต้นด้วยความอยากทั้งนั้น จากนั้นต้องเดินหน้า
และลงมือทำอย่างสม่ำเสมอ
เพราะว่าความฝันไม่มีขา
ฉะนั้น จะเดินมาหาเราไม่ได้
เรามีขาต้องเดินไปไขว่คว้าความฝันเอง
เหมือนที่โตเกียวไม่มีขา"
