T2: ความดี ความรัก ความผูกพัน ทำให้พี่เต๋อยังยุ่งอยู่

ที่มา : http://www.oknation.net/blog/print.php?id=113952

http://www.facebook.com/rewat.forever

ความที่พี่เต๋อเป็นรุ่นพี่ที่เรียนเซนต์ตั้งแต่ประถมจนจบมัธยมเช่นเดียวกัน
ทำให้ผมค่อนข้างสบายใจ และไม่กระดากปากนัก เมื่อต้องใช้คำว่า "พี่"
เรียก Idol ของตัวเองคนหนึ่ง แม้จะไม่เคยได้พบพี่เต๋อตัวเป็นๆซักครั้งเดียวก็เหอะ
อย่างน้อยก็พี่เต๋อกับผมก็ (น่าจะ) เคยเรียนห้องเดียวกัน
เคยใช้กระดานดำแผ่นเดียวกัน
เคยกินข้าวในโรงอาหารเดียวกัน
เคยเล่นบอลในสนามหญ้าผืนเดียวกัน
แม้กระทั่งเคยเข้าห้องน้ำที่เดียวกัน (แต่ต่างเวลาหลายปี)ละน่า

ผมรู้จักพี่เต๋อครั้งแรกจากปกแผ่นเสียงของ The Impossible
และ Oriental Funk ที่ซื้อหามาฟังในช่วงเรียนมัธยม และก็แอบภูมิใจเล็กๆ
เมื่อได้รู้ประวัติพี่เต๋อเพิ่มเติมจากนิตยสารไรซักเล่ม
ว่าพี่เต๋อเคยอยู่ในรั้วโรงเรียนเดียวกับผมมา
ก่อนที่จะประสบความสำเร็จในแนวทางดนตรี
จนเมื่อพี่เต๋อออกผลงานชุด เรามาร้องเพลงกัน ในสังกัด peacock
ผมถึงกับต้องไปตระเวนหาซื้อแผ่นเสียงชุดนี้ซะทั่วย่านสะพานเหล็ก
อัลบั้มเพลงอะไรหว่า แปลกและฉีกแนวชาวบ้านชาวช่องเค๊าไปไหนๆ หิ้วกลับบ้านมาฟัง
เปิดฟังทุกวันจนร้องตามได้ทุกเพลง ในใจแอบลุ้นให้มีผลงานตามออกมาอีกเต๊อะ
(เพราะไม่มั่นใจว่าเพลงแนวนี้จะเป็นที่ยอมรับในตลาดวงกว้างได้ซักแค่ไหน)

ต่อมาไม่นาน ผมก็เห็นโฆษณาแปลกชุดหนึ่งที่เน้นหนวดดกดำของเจ้าของผลงาน
พร้อมกับการปล่อยบางเพลงออกมายั่วหู แน่นอนว่าผมต้องรีบแจ้นไปร้านเฮียสี่
เชิงสะพานเหล็ก เพื่อจับจองแผ่นชุดนี้ทันทีที่ปล่อยออกมา และก็ไม่ผิดหวังครับ เต๋อ 1
ผสมผสานระหว่างเนื้อหาที่เข้าถึงง่ายขึ้น (เมื่อเทียบกับเรามาร้องเพลงกัน)
แม้จะในมุมมองที่แปลกแยกกว่าใครๆเค๊าก็เหอะ ท่วงทำนองที่ติดหูได้ไม่ยาก
ที่สำคัญสำหรับผม คือทุกเพลงเป็นเพลงที่โดน!
นี่คืออัลบั้มเพลงไทยที่ดีที่สุดชุดหนึ่งในใจผม (และคาดว่าอีกหลายๆคน) เลยแหละ
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ผมอยากเล่า เมื่อคิดถึงพี่เต๋อครับ

ครั้งหนึ่ง ผมไปเที่ยวบ้านพี่คนหนึ่งที่ทำงานกับแกรมมี่
และพบตุ๊กตาของพี่เต๋อ 2 แบบ แบบในรูปนี่กึ่งทางการนิดนึง
อีกแบบน่าจะเป็นชุดแบบในคอนเสิร์ตปึ๊ก
(จากการสอบถาม ทำออกมาจำนวนจำกัด)บนโต๊ะทำงานของพี่แก
ความที่ผมชอบของแบบนี้อยู่เลยออกปากถามถึงที่มา
(เพราะดูท่าพี่แกไม่น่าสะสมของน่ารักแบบนี้)ก็ได้คำตอบว่า เป็นพี่เต๋อว่ะ
ถ้าไม่ใช่พี่เต๋อพี่ไม่เอามาหรอก แล้วก็เล่าเรื่องพี่เต๋อให้ผมฟังอีกยาวเหยียดเช่นเดียวกับเมื่อเร็วๆนี้ ผมก็มีโอกาสได้คุยกับพี่อีกคนที่ใกล้ชิดครอบครัวพี่เต๋อ นอกจากคำพูดที่พี่แกบอกว่าถ้าพี่เต๋อยังอยู่วงการเพลงไทยคงไปได้ไกลกว่านี้อีกแยะและก็รู้สึกได้ถึงความชื่นชม
และความรักที่พี่แกมีให้พี่เต๋อและครอบครัวอย่างเต็มเปี่ยม
คงจะเป็นความดีของพี่เต๋อแหละครับ
ที่ทำให้ทุกคนพร้อมใจกันชื่นชมและพูดถึงพี่เต๋อในทางที่ดีทั้งนั้น

ต่อจากความดี ก็คงจะเป็นความรักด้วย ความรักมันต้องตอบด้วยรักละครับ
ถ้าพี่เต๋อไม่มีความรักให้ใครต่อใครทุกคนรายรอบตัว
คงยากที่ทุกคนจะมอบความรักตอบแทนพี่เต๋อได้พร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้
และที่แน่นอน ก็คือความผูกพันเพราะแม้พี่เต๋อจะจากไป
เป็นเวลาพอสมควรแล้วแต่ทุกคน(รวมทั้งพวกเราที่มานั่งพิมพ์บล็อกร่วมกันอยู่นี่)
ก็ยังพร้อมใจกันระลึกถึงพี่เต๋อ อยู่เสมอ

ความดี และความรักที่มีให้ทุกคนของพี่เต๋อ
ก่อให้เกิดความผูกพันซึ่งไม่มีอะไรจะมาเปลี่ยนแปลงได้
แม้วันเวลาจะผันผ่านไปนานซักแค่ไหนก็ตาม
พี่เต๋อยังไม่ได้จากไปไหนไกลหรอกครับ
ยังสาละวนอยู่ในความคิดคำนึงของพวกเราทุกคนตะหาก
ท่าจะยุ่งมากซะด้วยเพราะพวกเราคิดถึงพี่เต๋อบ่อยเหลือเกินพักบ้างนะพี่นะ

----------------------

และเพื่อให้ได้อารมณ์ร่วมของพี่ๆน้องๆเซนต์ฯด้วยกัน

ผมจึงจะขอคัดคำไว้อาลัยของพี่ๆและเพื่อนเซนต์ฯ

ที่เป็นส่วนหนึ่งในหนังสืออนุสรณ์

งานสุดท้ายของพี่เต๋อมาไว้ตรงนี้ด้วยเลย

ด้วยความเคารพครับพี่

เต๋อเพื่อนรัก
ผมรู้จักกับเต๋อมาตั้งแต่เป็นนักเรียนโรงเรียนเซ็นต์คาเบรียลด้วยกัน
ตอนนั้นผมอยู่ ม.8 เต๋ออยู่ม.6
และได้คบกันฉันมิตรมาตั้งแต่นั้นจนถึงบัดนี้
เมื่อตอนเด็กทุกครั้งที่ผมไปบ้านเต๋อ
ผมได้รับการต้อนรับที่อบอุ่นจากพี่น้องของเต๋อทุกคน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่ของเต๋อ ซึ่งให้ความเมตตาและเอ็นดูผมมาก
แม่เป็นคนที่มีจิตใจงดงามโอบอ้อมอารีแก่เพื่อนลูกทุกคน
ขณะเดียวกันแม่ก็เป็นคนที่แข็งแกร่ง สู้ชีวิต
เลี้ยงลูกทุกคนให้เติบใหญ่เป็นฝั่งเป็นฝาดวยลำพังสองมือของแม่เอง
แม้ว่าพ่อจะจากไปก่อนเวลาอันควร
เต๋อคงจะเหมือนแม่ในแง่นี้
เพราะเต๋อเป็นคนที่สู้ชีวิตด้วยลำแข้งของตนเองมาโดยตลอด
จากช่วงที่ลำบากยากเข็ญเมื่อวันหนุ่ม
จนประสบความสำเร็จในการงานอย่างน่าชื่นชม
เต๋อเป็นคนที่ไม่เอาเปรียบใคร และหลีกเลี่ยงที่จะรบกวนผู้อื่นในแง่เงินทอง
ถ้าจำเป็นจริงๆ เต๋อก็จะใช้วิธีกู้ยืมโดยใช้คืนให้อย่างครบถ้วนในระยะเวลาอันสั้นเสมอ
เต๋อเคยยืมเงินจากผมเพื่อใช้จัดงานแต่งงาน ซึ่งเป็นเรื่องจำเป้นของสังคมไทย
และหลังจากแต่งงานเพียง 1 วัน เต๋อก็นำเงินมาใช้คืนให้หมด
เต๋อบอกว่ารวบรวมมาจากเช็คของขวัญ
อีกครั้งหนึ่งเมื่อวง Oriental Funk ได้รับสัญญาว่าจ้างให้ไปเล่นดนตรีที่ประเทศสวีเดน
เต๋อบอกผมว่า วงดนตรียังไม่มีเครื่องดนตรีของตนเองเลย
จะขอกู้เงินจากธนาคารเพื่อซื้อเครื่องดนตรี
(ขณะนั้นผมทำงานอยู่ธนาคารกสิกรไทย)
โดยจะนำเงินค่าจ้างมาชำระคืนให้
ผมตกลงด้วยเชื่อในความรับผิดชอบของเต๋อ และก็เป็นไปตามคาด
เมื่อไปถึงสวีเดนแล้วเต๋อทยอยส่งเงินมาชำระทุกเดือน
จนคบภายในเวลา 11 เดือนเท่านั้น
ก่อนระยะเวลาที่ธนาคารกำหนดด้วยซ้ำ
ความเป็นคนรับผิดชอบอย่างเคร่งครัดของเต๋อทำให้ผมแน่ใจตั้งแต่สมัยนั้นว่า
เต๋อจะต้องมีความก้าวหน้าไปอีกไกลในอนาคต และก็เป็นจริง
เต๋อก้าวหน้าในการงานอย่างมั่นคง เต๋อไม่ได้ศึกษาทางด้านบริหารธุรกิจ
แต่เต๋อสามารถดำเนินธุรกิจได้ตามหลักการที่ทันสมัย
ผลผลิตและผลงานของเต๋อมีคุณภาพสูง และตรงกับความต้องการของตลาดโดยแท้
การแนะนำผลผลิตหรือผลงานใหม่สู่ตลาดจะเป็นไปตามจังหวะที่ถูกต้องเสมอ
และหลายครั้งเต๋อเป็น Trend Setter เลยทีเดียว
ความสำเร็จของเต๋อเป็นที่ชื่นชมของเพื่อนฝูงมาโดยตลอด
เต๋อเป็นคนที่รักลูกเมียมาก คำที่เต๋อพูดเมื่อตอนเตรียมงานแต่งงานนั้น
ทำให้ผมรู้ได้ว่าเต๋อรักอี๊ดมาก เป็นลักษณะของคนที่ตั้งใจจะทำสิ่งที่ดีที่สุด
ให้แก่ผู้หญิงที่เขารักและทุกคนคงเห็นแล้วว่าเต๋อได้มั่งมั่นสร้างฐานะ
และชีวิตที่ดีให้แก่อี๊ดและลูกๆ ได้สำเร็จสมดังที่ตั้งใจไว้ในช่วงเวลาที่ไม่นานนัก
ขอให้แพ๊ตและพีชได้รับรู้ไว้ว่า พ่อเต๋อของหลานทั้งสองได้ต่อสู้ชีวิต
สร้างฐานะมาด้วยความสามารถของตนเองโดยแท้
ก้าวหน้ามาอย่างทรนงองอาจด้วยฝีมือ สมองและจิตใจที่เข้มแข็ง แน่วแน่
เป็นความก้าวหน้าที่น่าชื่นชมและมีศักดิ์ศรี
เป็นแบบอย่างที่หลานทั้งสองควรยึดถือและทำตาม
เต๋อเพื่อนรัก ขอให้หลับให้สบาย และขอให้ได้ไปสู่ภพที่ดีขึ้นสมกับความดีที่ได้ทำไว้เถิด

ม.ร.ว. ปรีดิยาธร เทวกุล (รุ่น 43-2507)

ไม่มีอะไรที่เต๋อทำให้ไม่ได้
ผมเป็นคนไม่พูดอะไร และไม่อยากพูดอะไรมากเกี่ยวกับเขา 30 ปีกว่าๆ มาแล้ว
ที่ผมเรียนหนังสือมากับเขาสิบปีกว่ามาแล้วที่ผมอยู่กับเขาที่แกรมมี่
เขาเป็นเพื่อนที่ให้ได้มากที่สุดเท่าที่เพื่อนจะให้ได้ไม่มีอะไรที่เต๋อทำให้ไม่ได้ถ้าเป็นเพื่อน
ทุกวันนี้ผมยังทำใจให้ยอมรับไม่ได้ว่าเต๋อไม่อยู่แล้วผมถามตัวเองว่ามันเป็นการสมควร
หรือที่จะลืมเพื่อนที่ดีอย่างเต๋อ......
ผมยังทำไม่ได้ ผมยังนอนคิดถึงเขาอยู่ทุกๆคืนตอนดึกๆเหลียวมองไปบ่อยๆที่ประตู
และคิดเสมอว่าพรุ่งนี้ผมไปที่แกรมมี่ผมจะได้เจอเขา

เขตต์อรัญ เลิศพิพัฒน์ (รุ่น 45-2509)