Supakul Ruangwitthayanusorn... ด้วยความอาลัยและระลึกถึง ...
ท่าน ศาสตราจารย์ ดร. ระวิวรรณ โอฬารรัตน์มณี ได้ล่วงหน้าออกเดินทางสู่พื้นที่ภาคสนามครั้งสำคัญ เป็นการเดินทางที่ยากลำบาก ทั้งในการเตรียมกาย และเตรียมใจ กระนั้นท่านยังสามารถมุ่งหน้าออกเดิน โดยที่ยังส่งมอบรอยยิ้มและความอบอุ่นเอาไว้แก่เพื่อนร่วมวิชาชีพ ลูกศิษย์และผู้ติดตามผลงาน
ท่านอาจารย์ระวิวรรณ มีความสามารถพิเศษในการที่จะทำให้เรื่องยากกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้นได้ ผ่านรอยยิ้มและทัศนคติในเชิงบวก ท่านมักส่งมอบกำลังใจ และให้แง่คิดที่ดี ในการก้าวข้ามปัญหา ทั้งยังกระตุ้นเตือนให้ใช้เวลาอย่างคุ้มค่า โดยไม่ลืมที่จะให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนรอบตัว ท่านมักเน้นย้ำให้ปฏิบัติงานปฏิบัติตนอย่างเป็นปัจจุบันขณะ และชี้ว่า ทุกคนที่มาอยู่ร่วมกับเราในช่วงเวลาหนึ่งใดนั้นมีความสัมพันธ์สืบเนื่องมา เราจึงควรรักษาห้วงเวลาที่สำคัญนั้นเอาไว้
ในการระลึกถึงรอยยิ้มและความอบอุ่นของท่านอาจารย์ระวิวรรณ ได้ดีที่สุดทางหนึ่ง คือการระลึกผ่านผลงานของท่าน ที่แสดงถึงความมานะทุ่มเท ในการศึกษาในเรื่องเกี่ยวกับเรือนพื้นถิ่นในอุษาคเนย์ โดยเฉพาะเรือนคนไท และการใช้ชีวิตของผู้คนในพื้นที่สาธารณะของเมือง ด้วยเหตุนี้กลุ่มเพื่อนร่วมงานและลูกศิษย์ จึงขอรวบรวมช่องทางในการเข้าถึงผลงานบางส่วนของท่านอาจารย์ระวิวรรณ เพื่อเผยแพร่และเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่สนใจ
สุดท้ายนี้เราขอจดจำท่านอาจารย์ระวิวรรณ ผู้มีความเมตตา มีความอบอุ่น สดใส ดั่งนามของท่าน ที่สื่อถึงแสงสีทองของพระอาทิตย์ที่มอบความอบอุ่นแด่ทุกคน
เราสามารถพบกับท่านอาจารย์ได้เสมอ เมื่อเราทำงานอย่างมุ่งมั่น เมื่อเราออกเดินด้วยความสดใส แม้ในวันที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป ในเช้าวันใหม่พระอาทิตย์ก็กลับมา
ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวท่านอาจารย์ระวิวรรณ และขอขอบพระคุณสำหรับทุกการเดินทางที่ได้ใช้โอกาสร่วมกับท่านอาจารย์
ขอขอบพระคุณอีกครั้ง
ลูกศิษย์ปริญญาโทและปริญญาเอกของอาจารย์ต้อมที่รักยิ่ง
