ที่มา : “ตัวหนังสือคุยกัน”
ประภาส ชลศรานนท์ : www.Prapas.com
โอกาสของคนเรานั้นมันไม่เคยรอใคร
เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ขึ้นและลงทุกวัน
คนที่นิยมเที่ยวชมตะวันคงจะรู้ดี
ถ้าคิดจะตื่นขึ้นมาชมแสงแรกของพระอาทิตย์
แล้วมัวแต่นอนอิดออดอยู่
เผลอแผล็บเดียวแสงแดดจะแสบตาเอา
แม้ว่าระยะเวลาของรุ่งอรุณจะมีอยู่เพียงน้อยนิด
แต่อย่าลืมว่ายามเช้านั้นอย่างไรเสียต้องกลับมาอีกทุกวัน
ขึ้นกับว่าเราจะสู้ตื่นขึ้นมายลโฉมมันหรือเปล่า
วันนี้ตื่นไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้น
พรุ่งนี้จะลองตื่นอีกครั้งไหม
พนมเทียน ผู้เขียน เพชรพระอุมา, ทิวาราตรี ฯลฯ
เมื่อจบ ม.ปลาย เขาตั้งใจจะสอบเข้าอักษรศาสตร์แต่สอบไม่ติด
นักเรียน ม.ศ. 5คนนี้ก็เลยเขียนเรื่อง “เล็บครุฑ” จบไปเรื่องหนึ่ง
นิยายยาวกว่าพันหน้าเขียนโดยเด็กมัธยม ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย
ไมเคิล จอร์แดน นักบาสเก็ตบอลที่เก่งที่สุดนับตั้งแต่กีฬาชนิดนี้ได้
ถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก เมื่อครั้งที่เขายังเรียนในโรงเรียนมัธยม
เขาเคยถูกคัดออกจากทีมบาสเก็ตบอลโรงเรียน
นักพูดมือหนึ่งของวงการนักพูดไทย อ.จตุพล ชมภูนิช
ในวัยเด็กเขาเป็นเด็กขี้อาย ไม่กล้าสู้หน้าคน และพูดติดอ่าง
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ กว่าจะพูดได้ก็ต้อง 4 ขวบไปแล้ว
และกว่าจะอ่านหนังสือออกก็เกือบ 8 ขวบไปโน่น
เขาถูกไล่ออกจากโรงเรียนมัธยมปลาย
จากนั้นพยายามสมัครเข้าเรียน
ที่โรงเรียนอาชีวะแห่งซูริก แต่โรงเรียนไม่ตอบรับเขา ครูที่เคยสอนเขา
ในวัยเด็กมักจะบอกกับผู้ปกครองว่าเด็กชายไอน์สไตน์นั้น
มีสติปัญญาถึงขั้นโง่เขลา
วงดนตรีร็อกวงหนึ่งในอังกฤษ ถูกปฏิเสธจากบริษัทเดคคา เรกคอร์ดิ้ง
ผู้บริหารบริษัทให้เหตุผลว่าไม่ชอบเสียงเพลงของพวกเขา
และยุคนี้วงดนตรีที่มีคนเล่นกีตาร์ก็กำลังจะหมดสมัย
ถ้าวงดนตรีวงนั้นเชื่อคำพูดและเลิกล้มงานของพวกเขาไป
ด้วยความท้อแท้ ทุกวันนี้โลกก็คงจะ
ไม่มีเพลงของเดอะบีตเทิลส์ไว้ขับกล่อม
เรื่องของวงเฉลียง หลังจากที่
เทปชุดแรก “ปรากฏการณ์ฝน”
ขายได้ไม่กี่พันม้วน เวลาผ่านไปอีก 4-5 ปี
ประภาสมีมาสเตอร์เพลงชุด “อื่นๆ อีกมากมาย”
อยู่ในมือ มาสเตอร์ชุดนี้ได้ผ่านเข้าไปในโต๊ะ
ประชุมของผู้บริหารบริษัทเทปใหญ่ๆสมัยนั้นถึง 3 บริษัท
นั่นคือ แกรมมี่, ไนท์สปอต และ ออนป้า
ทั้งสามบริษัทตอบกลับมาไม่เหมือนกัน
แต่มีความหมายเดียวกันคือการ “ปฏิเสธ”
แต่ประภาสก็ยังกอดมาสเตอร์เทปม้วนนั้น
เดินเข้าออกอีกไม่รู้กี่บริษัท
เขาถามตัวเองว่า
ในตอนนั้นรู้สึกรันทดไหม
ต้องใช้ความพยายามอย่างมากจนดูน่าสงสารหรือเปล่า
แล้วก็ตอบตัวเองว่า
เปล่าเลย
เขาไม่รู้สึกผิดหวังหรือท้อแท้อะไร
เขาคิดแต่เพียงว่าควรที่จะทำมันไปเรื่อยๆ
ใช้ความพยายามเหมือนคนวิ่งเหยาะๆ ไปเรื่อยๆ
มากกว่าที่จะเหมือนวิ่งไล่กัน
เขารู้สึกว่าไม่ได้ล้มเหลวอะไรเลย
โอกาสของคนเรานั้นมันไม่เคยรอใคร
เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ขึ้นและลงทุกวัน
คนที่นิยมเที่ยวชมตะวันคงจะรู้ดี
ถ้าคิดจะตื่นขึ้นมาชมแสงแรกของพระอาทิตย์
แล้วมัวแต่นอนอิดออดอยู่
เผลอแผล็บเดียวแสงแดดจะแสบตาเอา
แม้ว่าระยะเวลาของรุ่งอรุณจะมีอยู่เพียงน้อยนิด
แต่อย่าลืมว่ายามเช้านั้นอย่างไรเสียต้องกลับมาอีกทุกวัน
ขึ้นกับว่าเราจะสู้ตื่นขึ้นมายลโฉมมันหรือเปล่า
วันนี้ตื่นไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้น
พรุ่งนี้จะลองตื่นอีกครั้งไหม
พนมเทียน ผู้เขียน เพชรพระอุมา, ทิวาราตรี ฯลฯ
เมื่อจบ ม.ปลาย เขาตั้งใจจะสอบเข้าอักษรศาสตร์แต่สอบไม่ติด
นักเรียน ม.ศ. 5คนนี้ก็เลยเขียนเรื่อง “เล็บครุฑ” จบไปเรื่องหนึ่ง
นิยายยาวกว่าพันหน้าเขียนโดยเด็กมัธยม ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย
ไมเคิล จอร์แดน นักบาสเก็ตบอลที่เก่งที่สุดนับตั้งแต่กีฬาชนิดนี้ได้
ถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก เมื่อครั้งที่เขายังเรียนในโรงเรียนมัธยม
เขาเคยถูกคัดออกจากทีมบาสเก็ตบอลโรงเรียน
นักพูดมือหนึ่งของวงการนักพูดไทย อ.จตุพล ชมภูนิช
ในวัยเด็กเขาเป็นเด็กขี้อาย ไม่กล้าสู้หน้าคน และพูดติดอ่าง
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ กว่าจะพูดได้ก็ต้อง 4 ขวบไปแล้ว
และกว่าจะอ่านหนังสือออกก็เกือบ 8 ขวบไปโน่น
เขาถูกไล่ออกจากโรงเรียนมัธยมปลาย
จากนั้นพยายามสมัครเข้าเรียน
ที่โรงเรียนอาชีวะแห่งซูริก แต่โรงเรียนไม่ตอบรับเขา ครูที่เคยสอนเขา
ในวัยเด็กมักจะบอกกับผู้ปกครองว่าเด็กชายไอน์สไตน์นั้น
มีสติปัญญาถึงขั้นโง่เขลา
วงดนตรีร็อกวงหนึ่งในอังกฤษ ถูกปฏิเสธจากบริษัทเดคคา เรกคอร์ดิ้ง
ผู้บริหารบริษัทให้เหตุผลว่าไม่ชอบเสียงเพลงของพวกเขา
และยุคนี้วงดนตรีที่มีคนเล่นกีตาร์ก็กำลังจะหมดสมัย
ถ้าวงดนตรีวงนั้นเชื่อคำพูดและเลิกล้มงานของพวกเขาไป
ด้วยความท้อแท้ ทุกวันนี้โลกก็คงจะ
ไม่มีเพลงของเดอะบีตเทิลส์ไว้ขับกล่อม
เรื่องของวงเฉลียง หลังจากที่
เทปชุดแรก “ปรากฏการณ์ฝน”
ขายได้ไม่กี่พันม้วน เวลาผ่านไปอีก 4-5 ปี
ประภาสมีมาสเตอร์เพลงชุด “อื่นๆ อีกมากมาย”
อยู่ในมือ มาสเตอร์ชุดนี้ได้ผ่านเข้าไปในโต๊ะ
ประชุมของผู้บริหารบริษัทเทปใหญ่ๆสมัยนั้นถึง 3 บริษัท
นั่นคือ แกรมมี่, ไนท์สปอต และ ออนป้า
ทั้งสามบริษัทตอบกลับมาไม่เหมือนกัน
แต่มีความหมายเดียวกันคือการ “ปฏิเสธ”
แต่ประภาสก็ยังกอดมาสเตอร์เทปม้วนนั้น
เดินเข้าออกอีกไม่รู้กี่บริษัท
เขาถามตัวเองว่า
ในตอนนั้นรู้สึกรันทดไหม
ต้องใช้ความพยายามอย่างมากจนดูน่าสงสารหรือเปล่า
แล้วก็ตอบตัวเองว่า
เปล่าเลย
เขาไม่รู้สึกผิดหวังหรือท้อแท้อะไร
เขาคิดแต่เพียงว่าควรที่จะทำมันไปเรื่อยๆ
ใช้ความพยายามเหมือนคนวิ่งเหยาะๆ ไปเรื่อยๆ
มากกว่าที่จะเหมือนวิ่งไล่กัน
เขารู้สึกว่าไม่ได้ล้มเหลวอะไรเลย
เมื่อ โทมัส อัลวา เอดิสัน นักประดิษฐ์เอกของโลกประดิษฐ์
หลอดไฟฟ้า เขาทำการทดลองมากกว่า 2,000 ครั้ง
ถึงจะประสบผลสำเร็จ
มีคนไปสัมภาษณ์เขาว่า ที่ล้มเหลวมากมาย
หลายครั้งอย่างนี้รู้สึกอะไรบ้างไหม
เขาตอบว่า “ผมไม่เคยล้มเหลวเลยสักครั้ง ผมกำลังประดิษฐ์หลอดไฟฟ้า แต่บังเอิญต้องใช้กระบวนการทั้งหมด 2,000 ขั้นตอนเท่านั้นเอง”
*http://chai56.blogspot.com/2008/09/blog-post_7596.html (Sept 22, 2008)
