๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๖

ภาพถ่ายฝีพระหัตถ์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

"สดุดี มหาราชา"
http://teetwo.blogspot.com/2010/08/12.html

เนื่องในโอกาสปีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ๘๖ พรรษา ๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๖ และเนื่องในโอกาสเฉลิมพระชนมพรรษา สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ๘๑ พรรษา ๑๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖
ศิลปินไทยในหลากหลายแขนงจึงมารวมใจกันแสดง­ความ "รู้รักสามัคคี"นำเพลงสำคัญของแผ่นดิน "สดุดี มหาราชา" มาขับร้องใหม่เพื่อเทิดพระเกียรติแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ

ดำเนินการผลิตโดย
บริษัท เวิร์คพอยท์ เอ็นเทอร์เทนเมนท์ จำกัด(มหาชน)

งานของแม่ไม่เคยหมด...ไม่ว่าจะเป็นแม่ของครอบครัวเล็กๆ...
หรือว่าแม่ของชาติ...ทรงพระเจริญ
 ~นิติพงษ์ ห่อนาค 

 เอ้า...แม่มาเยี่ยม...ทุกคน...นี่แม่ฉัน...แม่..นี่ทุกคน ~นิติพงษ์ ห่อนาค

 @ https://www.facebook.com/nitipong.honark

ฉันเป็นคนตาบอดข้างซ้ายข้างเดียวมาตั้งแต่ห้าขวบ..โดนไม้หัวตะขอเหล็กที่เขาไว้สอยกันสาดตึกแถวแทงเอาโดยเป็นอุบัติเหตุ....อีกห้าปี โดนหินที่เพื่อนโมโหที่ฉันไม่ให้มันเล่นขว้างร่มด้วย..มันเอาหินขว้างร่มของฉันที่อยู่บนฟ้า สูงสักตึกสามชั้น...หินมาโดนตาซ้ายฉัน....ที่ยืนอยู่กับพื้นนี่แหละ.........อีกปีสองปี...ไปบ้านยาย..ไปยืนรอเรือหางยาวมารับ อยากกลับบ้านแล้ว...อยู่บนชั้นสองแบบเรือนไทย ชั้นใต้ถุนเลี้ยงควาย...ชั้นบนมีรั้วกั้น ฉันก็ชะโงกหน้าพ้นรั้วได้แค่ระดับสายตา.. หมามันเห่านัก ใต้ถุนบ้านน่ะ...ลูกชายป้าฉันรำคาญ ก็เอาไม้ขว้างหมา...ใต้ถุนบ้านนะ...แต่มันลอยมาได้ไง...มันโดนตาข้างซ้ายฉันที่เดิม...ตาซ้ายฉัน ได้พบกับทั้งเหล็ก หิน ไม้....ฉันเจ็บนะ จำได้แต่ฉันรู้สึกได้ว่า แม่รู้สึกเจ็บกว่า...เจ็บที่ไม่รู้จะทำยังไง...ฉันร้องครวญคราง...แม่ก็นอนไม่ได้...แล้วก็มาสารภาพว่า แม่ไม่รู้จะทำยังไงให้หนูหายเจ็บ...แม่ไม่รู้จริงๆ ตอนนั้นฉันสิบกว่าขวบนิดๆ เจ็บที่แผลไหม...เจ็บ...แต่รู้สึกได้เลยว่า...แม่เจ็บกว่ามากจนไม่รู้จะทำไง...น่ะ แล้วมันก็ผ่านไป....คุณนายเปรื่องของฉัน.... 
นิติพงษ์ ห่อนาค