Custom Search

Mar 7, 2007

นิราศปารีส : PRAPAS.COM


คอลัมน์ คุยกับประภาส
ประภาส ชลศรานนท์

นิราศร้างห่างร้อนไปนอนหนาว

ด้วยหมายมุ่งกรุงฝรั่งทั้งเรื่องราว

แล้วส่งข่าวเขียนขีดปารีสมา

ที่บ้านเราร้อนเหลือจนเหงื่อชุ่ม

มาเมืองเขาเอาผ้าสุมสวมเสื้อหนา

เพลาก่อนยังนอนเตี่ยวเกี่ยวกายา

อนิจจาผ่านราตรีเหมือนมีมนต์

บ้างก็ว่าอากาศร้อนแล้วใจรั่ว

เจอกับตัวเห็นชนักชักสับสน

เห็นฝรั่งยังทะเลาะเพราะรถชน

ก็ร้อนรนเร้ารุมเหมือนสุมฟืน

มองถนนหนทางแล้วครางฮื่อ

เล่นศิลาหนาตื้อมาต่อพื้น

พิศคล้ายคล้ายลายหินเป็นผืนผืน

เมียงแล้วมื่นรื่นตาเออน่าชม

ถนนเก่าเขาเล่าว่าอายุร้อย

ปูหินน้อยร้อยทางช่างเหมาะสม

ไม่มีหลุมไม่มีบ่อให้รอถม

ถนนเรารถแทบล่มจมทั้งคัน

เที่ยวปารีสแลที่ไหนเต็มไปหมด

แทบประณตประนมไหว้เมืองในฝัน

อยากเก็บเกี่ยวเที่ยวเล่นเป็นวันวัน

พิพิธภัณฑ์หลากล้นจนเห็นชิน

ที่บ้านเราเข้าแถวไปเที่ยวห้าง

ฝรั่งย่างแย่งกันดูงานศิลป์

สักหนึ่งแห่งจะมีไหมให้ได้ยิน

แรงบันดาลดลดิ้นจึงสิ้นลง

ถึงหอใหญ่ไอเฟลว่าอวดฟ้า

ร้อยปีกว่าเขากล้าคิดพิศวง

สร้างหอสูงสานเหล็กจนเมฆงง

หวังว่านวงศ์ทุกลงกาต้องมาดู

ฝรั่งเล่าว่าคราวสร้างใช่ทางง่าย

มีคนส่ายสั่นหัวกลัวอดสู

เหล็กแท่งแท่งทิ่มฟ้าฤๅน่าดู

รัฐก็รู้จึงอยู่เฉยเลยกระไร

นายไอเฟลนักฝันไม่ยั่นย่อ

ยังเดินต่อตามทุนมาหมุนใหม่

เพียงอยากเห็นหอห่มให้สมใจ

สุดท้ายได้สัญลักษณ์หลักธานี

ฟังเขาเล่าเขาขยายแล้วผายผัน

ขึ้นสู่ชั้นชมทุ่งชมกรุงศรี

มีห้องหับไฟฟ้าพาถึงที่

ใช่ยินดีอย่างเดียวมีเสียวใจ

บ้างทำคุดมุดดูแผ่นดินล่าง

ช่างเวิ้งว้างแลลิ่วหวิวหวิวไหว

เห็นโบสถ์บ้านลานทุ่งเห็นกรุงไกร

เห็นรถแล่นไหลไหลตามรายทาง


จะบัดสีดีชั่วตัวแค่นี้

จะร่ำรวยอวยศรีหรือมีหาง

คุณธรรมนำใจหรือไร้ยาง

เหมือนชีวิตถูกวางไว้ไกลไกล

ถนนในปารีสมีรถหมอ

เปิดเสียงหวอหวูดลั่นใจหวั่นไหว

ได้ยินบ่อยจึงค่อยถามถึงความใน

มีคนไข้อย่างนี้ทุกวี่วัน

เขาเล่าว่าคนชรานาครนี้

ลูกเต้าลี้หลีกไปไม่สังสรรค์

พอเป็นเหน็บเจ็บมือหรือปวดฟัน

ก็พากันเรียกรถมารอรับ

อนิจจาพ่อแม่ที่แก่เฒ่า

ย่อมหงอยเหงาเศร้าใจในห้องหับ

ไร้ลูกหลานมาคลานจูบมาลูบจับ

ก็อ้อนหมอขอสดับเพื่อรับแทน

ถึงล้มลุกแต่ลูกไทยใจดีกว่า

เห็นพ่อแม่แก่ชราเราหวงแหน

แม้นได้ป่วยได้ไข้ได้แร้นแค้น

ให้รถแล่นรับไปไม่มียอม

เขียนนิราศเมืองฝรั่งตอนนั่งเล่น

ลมเย็นเย็นยลฟ้ากินชาหอม

รุกขชาติดาษดกเสียงนกล้อม

ก่นกลอนน้อมขัดตาทัพสัปดาห์เดียว

ใช่มาแสร้งแต่งประกวดอวดสนุก

ฟังเรื่องทุกข์เรื่องหวอแล้วห่อเหี่ยว

อยู่บ้านเราลมร้อนหรือนอนเหนียว

แต่กลมเกลียวอย่างนี้มีไหมเอยฯ

ประภาส ชลศรานนท์

มงมาร์ต นครปารีส เมษายน ๒๕๔๘