ครอบครัวคือสิ่งพิเศษของมนุษย์
คือความเป็นบ้าน
เป็นที่พักพิงของจิตวิญญาณ
ซึ่งทุกคนต้องดูแล
คนส่วนใหญ่ชอบดีกับคนไกลตัว
แต่พอคนใกล้ตัวมักร้ายใส่
พูดกับคนแปลกหน้าด้วยถ้อยคำที่ไพเราะที่สุด ส่วนคนที่บ้านมักใช้คำพูดเสียไม่ได้
เหมือนของเหลือเดน
ยิ่งรู้ว่าใครรักเรามากแค่ไหน
เรายิ่งได้ใจและยิ่งตามใจตนเองมากเท่านั้น เหล่านี้คือความจริงอันแปลกประหลาด
เรากลายเป็นคนที่วิ่งแจกจ่ายความดีไปทั่ว
แต่ไม่เคยเห็นหัวบุคคลที่รักเราอย่างแท้จริง
นี่คือเรื่องเศร้า ที่ทำให้เรา
กลายเป็นคนหน้าชื่นอกตรมอยู่ตลอดเวลา
การกระทำที่กลับตาลปัตรเช่นนี้
เกิดขึ้นทุกหัวระแหง
เราจะเห็นลูกที่ชอบหงุดหงิดรำคาญพ่อแม่
เห็นพ่อแม่ที่ชอบดุด่าลูก
เห็นสามีที่ชอบตะคอกภรรยา
เห็นภรรยาที่ชอบเสียดสีสามี
ผู้คนเหล่านี้ไม่มีวันมีความสุขในชีวิตได้เลย
ไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นคนชั่วร้าย
แต่เป็นเพราะเขาไม่เข้าใจความเป็นจริง
ว่า ครอบครัว คนใกล้ชิด คือรากของมนุษย์
การที่คนคนหนึ่งจะมีกำลังใจแค่ไหน
มีความมั่นคงหนักแน่นทางอารมณ์แค่ไหน
ก็อยู่ที่ตรงนี้ เมื่อรากเน่า ชีวิตก็เน่า
เมื่อชีวิตเน่า
ทุกสิ่งทั้งปวงก็แปรเปลี่ยนเป็นความไร้ค่า
เมื่อครอบครัวคือบ้าน
เราไม่ควรจุดไฟเผาบ้าน
แต่ควรกระทำสิ่งใดๆ
ด้วยความอ่อนโยนจนถึงที่สุด
เราควรปลูกต้นไม้ในบ้าน
เราควรมีความพยายาม
ในการรดน้ำพรวนดินให้ต้นไม้เจริญเติบโต ดอกไม้จะถือกำเนิด
ความงามจะถือกำเนิด
รอยยิ้มก็จะถือกำเนิดตามมา
คนที่เอาแต่จุดไฟเผาบ้านตัวเอง
ก็คือคนโง่ที่สุดในจักรวาล
และเราไม่ควรทำอะไรบ้าๆแบบนั้น
จงโยนความดี ความรัก
ความเสียสละใส่เข้าไปในบ้านของคุณ
วางสิ่งเหล่านั้น
ไว้หน้าห้องนอนของคนที่คุณรัก
ไม่จำเป็นต้องให้เขาร้องขอ
ไม่จำเป็นต้องให้เขาทวงถาม
จงให้เพราะอยากให้
ให้เพราะคุณตระหนักว่าเขาคือคนสำคัญ
จากนั้นจงพอใจที่ได้ให้
แล้วหยุดความต้องการ
ที่จะได้บางสิ่งจากเขาไว้ตรงนั้น
เมื่อท่านหายใจอยู่ในบ้าน
ท่านควรมีความรู้สึกที่ลึกซึ้ง
สายตาของท่าน
ควรมีความว่องไวต่อสิ่งผิดสังเกต
จงตรวจสอบให้มาก
เกี่ยวกับเรื่องราวของความสุข
อย่าปล่อยให้คนในบ้าน
เป็นผู้ขาดแคลนความสุข
ถ้าจิตวิญญาณของพวกเขาขาดความสุข
จิตวิญญาณของท่านก็จะขาดความสุขไปด้วย ถ้าท่านทำร้ายเขา
ส่วนหนึ่งของท่านก็จะถูกทำร้ายไปด้วย
ท่านและเขา เขาและท่าน
ต่างมีสายสัมพันธ์บางๆ เชื่อมโยงกันอยู่
และมันเป็นสิ่งที่ถ่ายเทความรู้สึกถึงกันได้
ความเหน็บหนาวของเขา
จะแผ่ซ่านมาถึงท่าน
ความเหน็บหนาวของท่าน
ก็แผ่ซ่านไปถึงเขาเช่นกัน
เมื่อได้ชื่อว่าเป็นคนในบ้าน
เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน
จงมีเมตตาต่อกันให้มาก
หลีกเหลี่ยงการพิพากษา หาผู้กระทำผิด
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
มันคือความรับผิดชอบของทุกฝ่าย
เพราะท่านลงเรือลำเดียวกันแล้ว
เรือนั้นไม่อาจอยู่ด้วยความสงบ
ถ้ามีคนหนึ่งเสียน้ำตาอยู่บนเรือ
ดีกับคนทั้งโลก
แล้วกลับมาร้ายใส่คนใกล้ตัว
ไม่ใช่สิ่งที่ควรกระทำ
บุคคลใดก็ตามที่กระทำเช่นนี้
ย่อมเป็นบุคคลที่หาความสุขในชีวิตได้ยาก
อันความดีที่แท้จริง
นั้นต้องเกิดจากภายใน
เกิดขึ้นจากจุดเล็กๆ ในจิตวิญญาณ
แล้วแผ่ขยายออกมาภายนอก
เริ่มจากภายใน เริ่มจากคนใกล้ตัว
เริ่มจากพ่อแม่ ลูก คนรัก เพื่อนฝูง
ไปสู่สังคม แล้วจึงแผ่ขยายไปสู่สรรพสิ่ง
ขยับขยายไปสู่ความเมตตา
ที่อยู่เหนือขอบเขต
เพราะพวกเขาคือบ้านที่มีขอบเขตอันไพศาล
ไม่ว่าท่านอยู่ที่ไหนในโลก
บ้านหลังนี้ก็อยู่ในใจของท่านเสมอ
***ติดต่อ พศิน อินทรวงค์***
วิทยากร/บรรยาย/หนังสือ/บทความ
https://www.facebook.com/talktopasin2013
***ติดตามช่องยูทูป***
พศิน อินทรวงค์ - Pasin Intarawong
https://www.youtube.com/channel/UCccGJ9suemcJiF6WQqxUuGQ
