แม่ประไพเอ๋ย...
ฉันเขียนสถานะทุกคืน...
พยายามไม่อยากเขียนอะไรรุนแรง
อยากเขียนเรื่องราวสนุก ๆกับเพื่อน
ทั้งเพื่อนจำกัดห้าพันคน...
และเพื่อนที่ติดตามได้สี่หมื่นกว่าคน...
แล้วเปิดสาธารณะด้วย..เพราะพูดตามที่คิด...
ก็จะมีขาจรจำนวนหนึ่ง มาติดตาม...
เพื่อจะหาเรื่องด่าฉันฟรี ๆ
จะได้นอนหลับสบาย...
โดยเฉพาะช่วงนี้
ซึ่งไม่มีใครไม่รู้สึกรู้สาหรอกกับเรื่องการเมือง...
โดนยุงขาจรมากัด มาวิ้งๆ
บางทีก็อดหงุดหงิดไม่ได้ ก็ต้องตบไปบ้างนะ..
ขอแถลงการณ์ตรงนี้ละกันนะ...
หนึ่ง...ฉันไม่เอาด้วยกับรัฐบาลชุดนี้...
ด้วยเหตุผลที่ทุกคนก็รู้เหมือนกัน
สอง...ฉันเห็นว่าเลือกตั้ง ควรโมฆะ...
ซึ่งเป็นความเห็นของฉัน..จะทำไม
สาม...ฉันเห็นด้วยว่า ควรพูดคุยกัน หากติกาใหม่
จะนานแค่ไหนก็ต้องยอม แล้วค่อยแข่งกันใหม่...
เมื่อได้กติกาใหม่ กติกาที่รับกันได้ทุกฝ่าย
ถ้าหากแพ้อีก....ก็จงยอมรับเสียให้ชัดเจน
ทีนี้เป็นเรื่องส่วนตัวนะ...
ฉันรำคาญมาก...
ยังมีขาจรมาด่าฉันว่า..
ฉันเป็นเสื้อแดง.... เป็นเสื้อแดงแล้วเพิ่งกลับใจ
เป็นเสื้อแดงแล้วทำเป็นแอ๊บเป็นกลาง
เป็นเสื้อแดงแล้วทำเป็นด่ารัฐบาล...
ทุกวันนี้ ฉันก็ยังนึกไม่ออกว่าเคยเป็นเสื้อแดงตรงไหน
เพื่อนช่วยคิด.. อ้อ มึงทำงานแกรมมี่
เจ้าของแกรมมี่เป็นเพื่อนทักษิณ ...ฉันก็ตอบว่า
แล้วเกี่ยวไรกะกู แล้วรู้บ้างไหมว่า
ในที่สุด เขาก็หมางใจกัน
แล้วตอนนี้กูก็ไม่ได้อยู่แกรมมี่มาตั้งสองสามปีแล้ว
จู่ ๆ ก็มีเหตุน้องโจ นูโว มาด่าฉันเป็นเสื้อแดง เละเทะ
แล้วโจ ก็มาขอโทษฉัน ว่าเข้าใจผิด
ฉันก็ยังรักน้องเหมือนเดิม
ฉันยืนยันต่อไปว่า
ฉันพยายามศึกษาความขัดแย้งนี้
และไม่ฟันธงว่าแนวคิดใดจะประเสริฐสุดยอด..
แนวคิดในแต่ละกลุ่มแต่ละฝ่าย ก็มีเหตุผลของเขา
ฉันไม่คิดว่าใครผิดหมด...ฉันจะมองในแต่ละเคส
ว่าใครทุเรศ ในสายตาของข้าพเจ้า...
วันนี้....ความทุเรศมันจัดเต็ม
ฉันจะร่วมรบกับแนวร่วมทั้งปวงที่จะกำจัดรัฐบาลนี้ได้....
แต่อย่าคิดว่าวิธี หรืออารมณ์จะเป็นเหมือนกัน ฉันรำคาญ
และจะไม่เอาด้วย กับคนที่อยู่ข้างเดียวกัน
แล้วบังคับให้ฉันโมโห
เกลียดชังฝ่ายตรงข้ามเยอะเยอะเหมือนกัน
จะรบกับเขา...เราเสือกมานั่งโมโหกันว่า
ทำไมมึงไม่โมโหฝ่ายตรงข้ามเท่ากู....
อันนี้ไม่เท่เลย....ไม่ได้ประโยชน์...จำไว้
