เรื่องเล่าที่ควรบันทึกไว้นั่นคือ #เพลงอื่นๆอีกมากมาย
ก่อนปิดม่านการแสดง
ก่อนปิดฉากการบันทึก
#อื่นๆอีกมากมาย เป็นเพลงแรกหน้าA เป็นชื่ออัลบั้ม
มักจะกลายเป็นเพลงสุดท้ายของการแสดง
ทางผู้กำกับขอให้มีเนื้อเพลงแต่งใหม่ เพื่อบ่งบอกทิศทางของแต่ละคนในการจากลา
วัชระ เป็นคนแรกที่บรรจงเขียนมา สมกับเป็นนักแสดงเจ้าของรางวัลตุ๊กตาเทียม เพราะเพียงไม่กี่ประโยค แกยังเขียนเป็นเหมือนละคร มีฉากมีตัวละครอยู่ในนั้น และมั่นใจในเนื้อหาแบบไม่มีการแก้ไขใดๆ
(ผู้อ่านควรฮัมทำนองไปในขณะอ่าน หรือร้องออกเสียงให้ตรงกับเมโลดี้)
เจี๊ยบ:
"พี่เจี๊ยบฟังดูดี ทำไมไม่เรียกกัน
เบิร์ดแก่กว่าฉัน เห็นยังเรียกว่าพี่
เมื่อวานไปซื้อหนม ลูกอมน้ำเป๊ปซี่
แคชเชียร์แม่ตัวดี หนมนี่เวฟไหมลุง"
…….
แต๋ง:
เล่นแซกมานมนาน แต่งานไม่ค่อยมี
คอนเสิร์ตคราวนี้ แปดปีถึงได้เป่า
ลูกเต้า ก็โตแล้ว เรื่องงานก็ตัวเบา
ขายแซกดีกว่าเรา เก็บตังค์ไปซื้อยา
…….
เกี๊ยง:
งานการยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือร่ำรวย
ลูกสาวก็สวย อาหมวยเหมือนแม่มัน
ออกแบบตามฮวงจุ้ย แดดลมต้องคู่กัน
แบบบ้านสารพัน ให้ลองมาจ้างดู
…….
ส่วนของฉัตรชัยนั้นมีหลายเวอร์ชั่นกว่าใคร
ตอนแรกจุ้ยลองแต่งให้
นก:เนื้อมีว่า
ปวดหลังมานมนาน ปวดนานเพราะเหตุใด
ยาหม่องไม่หาย สุดท้ายต้องลองผ่า
ผ่าดีก็คงหาย รอดตายค่อยฟื้นมา
เสร็จแล้วค่อยเสริมหน้า ผ่านมสุขสมใจ…
……..
(แต่นกไม่ยอมเอา)
นกจึงไปแต่งมาใหม่ เกี่ยวกับเรื่องเมียเป็นครู ส่งมาในไลน์ไม่มีใครชมว่าเจ๋ง เลยเปลี่ยนใหม่มาอีก สมกับเป็นนักแต่งเพลงมืออาชีพ
นก;
ตัวผมแข็งแรงดี มีสูงแค่ความดัน
เริ่มๆเป็นเบาหวาน ยืนนานก็ปวดเข่า
นั่งนานก็ปวดหลัง ตาขวาชักเริ่มเก่า
หูซ้ายได้ยินเบาๆ อย่างอื่นยังแข็งแรง
……
ส่วนของศุนั้นก็มีหลายเวอร์ชั่น เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาทุกคราที่ซ้อม แก้ไปแก้มาหาคำโน่นนี่ลองฮัมลองร้องว่าอันไหนพอดีกับปาก
จุ้ย:
ร้องเพลงมานมนาน อาการไม่ค่อยดี
อยากเปลี่ยนเวที ไปหาเส้นทางใหม่
จะออกไปตามหา ประชาธิปไตย
ไม่ใช่พรรคเพื่อไทย แต่เป็นพรรคเพื่อเธอ
…..
คนสุดท้ายที่ต้องร้อง คือ นิติพงษ์
เราให้ผู้อาวุโสเป็นคนจบเพลงพิเศษนี้
ดี้:
ส่วนผมมีทัวร์ลง เจริญก้าวหน้าดี
ทุกฝ่ายทุกสี มาลงที่กูหมด
ลูกทัวร์มีเยอะแยะ หากช้ากลัวมันโกรธ
เลยคิดทุ่มเงินสด จะทำสนามบิน
(ให้ทัวร์ลง)
…..
เพลงอื่นๆอีกมาย จึงกลายเป็นบทบันทึกที่มีความสำคัญต่อการเดินทางต่อไปของแต่ละคน
ตอนแรก
ผมเขียนเนื้อว่า “อยากเปลี่ยนวิถี”
แต่ร้องไปร้องมา รู้สึกคำว่าวิถีดูหรูหราไป
และอันที่จริงผมก็ไม่ได้อยากจะเปลี่ยนวิถีไปไหน เพราะวิถีชีวิตตอนนี้ก็พอเหมาะพอดีกับอายุอานาม
จนรอบสุดท้ายขณะที่กำลังจะร้องคำว่า “เวที” ลอยขึ้นมาในความคิด…แทนคำว่า “วิถี”
ใช่แล้ว.. แวบนั้นบอกตัวเองว่า
เราน่าจะอยากเปลี่ยนไปขึ้น “เวที” ที่แปลกใหม่แตกต่างไปจากเดิม
คำว่า “อยากเปลี่ยนเวที” จึงสอดคล้องกับวิถีที่เลือกไว้มากกว่า
หวังว่าจะพบกันใหม่ ในอีกบางเวที ตามแต่วิถีจะดำเนินไป
….อื่นๆอีกมากมาย อีกมากมาย ที่ไม่รู้ อาจจะจริงเราเห็นอยู่ เผื่อใจไว้ที่ยังไม่เห็น
เพลงอื่นๆอีกมากมายจบลง
แล้วดนตรีเพลง เพลง #ฝากเอาไว้ก็ดังขึ้นมา
อ้าววว….ไหนบอกว่าเพลงสุดท้าย
อ๋อ… ต่อจากเพลงสุดท้าย คือเพลงจบเพื่อลาจาก……
(ติดตามได้…ในรวมเล่ม #เฉลียงเอียงกระเท่เร่ ฉบับพิมพ์ซ้ำ >>>โน่นเลย พรีออร์เดอร์กับทางกะทิกะลา)
