fah@matichon.co.th
มติชนออนไลน์
วันที่ 08 เมษายน พ.ศ. 2553
ชื่อของ “นครชิคาโก” อิลลินอยส์ บอกอย่าง ชัดเจนแล้ว
ถึงความเป็นเมืองใหญ่ แม้จะใหญ่ยักษ์
น้อยกว่า “มหานครนิวยอร์ก” แต่สองเมืองนี้
พลเมืองหลากหลายเชื้อชาติ และเผ่าพันธ์ เป็นอย่างยิ่ง
กระนั้น เมืองเมดิสัน รัฐวิสคอนซิน เทียบความเป็นเมืองแล้ว
“เล็กกว่า” แม้จะไม่เรียกว่า กระติ๋วริ๋วก็ตาม
ทั้งวิสคอนซิน และ ชิคาโก
มีความต่างกันอย่างยิ่ง เทียบเป็น “เฉดสี” แล้ว เหมือน
เฉดสีร้อน (แรง) และเฉดสีเย็น (เยือก) ทีเดียว
วิสคอนซิน เมืองแห่งการเกษตร
ด้านตะวันตกเฉียงเหนือของสหรัฐฯ
ขึ้นชื่อในเรื่องแหล่งผลิตอาหารการกิน
โดยเฉพาะ วัว สัญลักษณ์ที่เห็นในหลายๆ พื้นที่
โดยเฉพาะต้องเป็น เจ้าฉลูตัวใหญ่
วางรับแขกอยู่หน้าร้าน หรือกลางแจ้ง
ผลิตภัณฑ์นมของวัว ทำให้
ชีสที่วิสคอนซินนี้ขึ้นชื่อว่ามาถึงแล้ว
ต้องลองลิ้มชิมรส ...อย่าได้พลาดเป็นอันขาด !!
พื้นที่ไม่ใหญ่เกินไปของวิสคอนซิน
โดยเฉพาะเมืองเมดิสัน
มีมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน (University of Wisconsin)
สถาบันการศึกษาติดอันดับท้อปเทน
นักศึกษามากมายในเมืองนี้เดินกันขวักไขว่
มีสถิติประมาณการได้ว่า
นักศึกษาต่างชาติมีราว 5% ของทั้งหมด
มากที่สุด เป็นนักศึกษาจากจีน ถัดมา เกาหลีใต้ อินเดีย ฯลฯ
รวมถึงนักเรียนไทย พอจะแลเห็นหน้าเห็นตากันได้
มีทั้งระดับปริญญาตรี ปริญญาโท ไปจนถึงปริญญาเอก
แต่ส่วนใหญ่มาเรียนกันด้านสายวิทยาศาสตร์เสียมาก
โดยเฉพาะวิศวกรรม สาขาต่างๆ
มีประปรายในด้านกฎหมาย สายสังคมเช่นกัน
แต่ชื่อคนไทยที่นี่ ก็โด่งดังไม่น้อย
ดร.ธงชัย วินิจกูล ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมานุษยวิทยา
ถือเป็นอาจารย์แนวหน้าที่นี่
และเป็นที่รู้จักในแวดวงนักวิชาการ
ได้รับเชิญไปตามสถาบันการศึกษาที่ต่างๆ ในสหรัฐ
ชีวิตผู้คนที่วิสคอนซิน เรียบง่าย กระฉับกระเฉง
แต่ไม่โลดโผน อัธยาศัยคนถิ่นที่นี่ บอกได้ว่า
หน้าตายิ้มแย้ม แจ่มใส น่ารัก เหมือนคนไทย
ขณะที่ได้สัมผัสชิคาโก ระยะทางที่รถโดยสาร
เชื่อมต่อสองเมืองนี้เข้าด้วยกัน ราว 3 ชั่วโมง
แรกเยือนเมืองศิลปะขึ่นชื่อที่นี่
เห็นความวุ่นวาย เมื่อรถวิ่งเข้าเขตเมือง
ผู้คนมากมาย อาคารบ้านเรือนเป็นตึกสูง
แข่งกันผุดเหมือนแท่งน้ำแข็ง
ผู้คนตามท้องถนนเดินกันขวักไขว่
แม้วันที่ยังหนาวเย็น ลมแรงจากทะเลสาบมิชิแกน
พาลมเย็นยะเยือกหอบมาแทบจะตัวปลิว
คนเมืองนี้ก็ไม่ย่นย่อ
ยิ่งในวันแดดออก คนเดินบนท้องถนน
เหมือนมดขึ้นจากรัง
ไม่รู้ที่ไหนต่อที่ไหน ผู้คนมากมาย ...
มิชิแกน อเวนิว ถนนสายช้อปปิ้ง มองเป็นเส้นตรง
สุดลูกหูลูกตา มองไกลๆ
คนมากมายเดินสองข้างทางเต็มไปหมด...
แล้วยังบนท้องถนน รถขวักไขว่
เสียงไซเรน ของรถดับเพลิง
เมื่อแรกได้ยิน ทำให้สะดุ้งพอสมควร
แต่พอนานวันเข้า ..คุ้นชิน ถ้าไม่ด้ยินเสียง
คงต้องบอกว่า แปลกทีเดียว
ถนนที่ตัดผ่านเส้นหลัก และเส้นรอง
ดูไปก็เหมือนเมืองไทย มีทั้งขุด รื้อ ถม
สร้างบนฟุตบาท เห็นแล้วก็คุ้นชิน การ จราจรที่นี่
สะดวก มีทั้งรถบัสประจำทาง
รถแท็กซี่ รถไฟ ฯลฯ ถนนในนครชิคาโก
ถ้าไม่นับรวมรถไฟใต้ดิน มีเส้นจราจร 2-3 ชั้น
ตัดกันไปมา ... แต่ก็ไม่เพียงพอกับจำนวนรถยนต์
ยิ่งช่วงเช้าและเย็น ชั่วโมงรีบด่วน
รถติดเป็นแพเช่นกัน รถเสียบนทางด่วนสักคัน
เคยเผชิญมาแล้ว ติดแหงก ขยับไปทีละคืบ
เทียบเฉดสีของสองเมืองนี้ เห็นด้วยหรือไม่ว่า
วิสคอนซิน เหมาะกับชีวิต
ความเป็นอยู่สีเย็นๆ อย่างสีขาว สีเขียว น่าจะเหมาะ
ถ้ายกให้ ชิคาโก น่าจะเหมาะกับสีร้อน เฉดส้ม เหลือง
แต่ไม่ถึงกับแดงร้อนแรง ชนิดวุ่นวาย
ชนิดยกคนปะทะกันหวังแตกหัก ??
