ขออนุญาตรำลึกถึง "ดร.ประสม สถาปิตานนท์"
สุดยอดลูกแม่รำเพยอีกท่านหนึ่ง อดีตพิธีกร-ผู้เชี่ยวชาญ
เรื่องกอล์ฟแถวหน้าของเมืองไทย เมื่อครั้งยังมีชีวิตพร้อมครอบครัว
ผ่านการเปิดตัวหนังสือของลูกสาว ในเว็บบล็อคสื่อดังแห่งหนึ่ง
ก่อนลาโลกด้วยมหันตภัยส่งท้ายปีเมื่อ 26 ธ.ค.47
"เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยนจนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ
ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่
จะยอมรับความจริงที่เจอได้แค่ไหน เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป
มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน อยู่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน
เติมความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด สุขก็เตรียมไว้
ว่าความทุกข์คงตามมาอีกไม่ไกล จะได้รับความจริงเมื่อต้องเจ็บปวดไหว"
บทเพลง Live And Learn ที่ร้องโดย กมลา สุโกศล ที่สร้างกำลังใจให้กับ ดร.ปาริชาติ สถาปิตานนท์
อาจารย์ประจำคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งสูญเสียสมาชิกของครอบครัวไปทั้งหมด ๔ คน
ในมหันตภัยคลื่นยักษ์สึนามิเมื่อปลายปี ๒๕๔๗ (เช้าของวันที่ ๒๖ ธ.ค.๒๕๔๗)
ประกอบด้วย ดร.ประสม สถาปิตานนท์ ผู้เป็นพ่อ
ขณะเดียวกันเธอสูญเสียคุณแม่(กรรณิการ์)
พร้อมๆ กับ น้องสาว ๒ คน(ฉันท์-กชกร,ฉม-นวมลลิ์)
ทั้งนี่เธอได้ถ่ายทอดเรื่องราวของความสูญเสียครั้งใหญ่
ในชีวิตออกมาเป็นหนังสือ ตรงเส้นขอบฟ้า
เพื่อนำรายได้เข้าโครงการ รักลูกเพื่อสินามิ
ดร.ปาริชาติ กล่าวว่า ก่อนหน้านี้น้องสาว(ฉม) ได้บัตรฟรีไปดูคอนเสิร์ตของคุณกมลาร้องเพลงนี้แล้วทุกคนกรี๊ด
พอเราได้ฟังแล้วมีความรู้สึกว่าเป็นบทเพลงที่มีพลังทำให้เห็นชีวิตว่าแท้จริงแล้วก็เหมือนกับการเรียนรู้
รู้จักที่จะยอมรับสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นมาในชีวิต และสิ่งต่างๆ เหล่านี้คือ การทดสอบที่โลก หรืออะไรก็แล้วแต่
ส่งมาหยั่งความแข็งแกร่งของมนุษย์ครั้งแล้วครั้งเล่า และใครจะรู้เล่าว่าต่อมาไม่นานเท่าไหร่
เพลงนี้กลับมาช่วยปลุกปลอบให้กำลังใจอย่างที่สุด
จากเหตุการณ์อันเลวร้ายที่สุดของชีวิต ทำให้เข้าใจสัจจะธรรมเรื่องความตายว่าเป็นเรื่องของกฎธรรมชาติ
เมื่อมีเกิดก็ต้องมีดับจนเป็นเรื่องปกติ วันหนึ่งการสูญเสียได้เกิดขึ้นแล้วเราก็ต้องพยายามทำในสิ่งที่ดีที่สุดให้ได้
หลักธรรมที่นำมาใช้ในสองส่วนนี้คือ
ส่วนแรกเชื่อในคำสอนของแม่ชี ศันสนีย์ เสถียรสุต
เสถียรธรรมสถาน การที่เราได้มีโอกาส
มาร่วมบำเพ็ญกุศลในครั้งนี้
ขอให้ท่านปล่อยจิตตามสบายแล้วพิจารณา
ให้เห็นความจริงของชีวิตว่า
เมื่อมีการเกิดเราก็มิอาจปฏิเสธการตายได้
เราได้การตายมาพร้อมกับการเกิด
อยู่ที่ว่าเราไม่อาจรู้ว่าจะตายเมื่อไรและโดยวิธีใด
ขอจงอย่าประมาท ให้พิจารณาถึงความตายอยู่เนืองๆ
เพื่อเราจะได้ไม่มีชีวิตอยู่อย่างตายทั้งเป็น
เพราะมัวแต่หลงอารมณ์ ขอให้ทำชีวิตที่เหลือ
ให้เป็นอนุสาวรีย์แห่งความดี ความงาม
และความจริงของบิดามารดา
และน้องสาวที่ล่วงลับไปแล้ว และจงมีชีวิตที่สงบเย็น
และเป็นประโยชน์อย่างกว้างขวางไมมีที่สิ้นสุดไม่มีประมาณ
แม่ชียังบอกว่าทุกข์มีไว้ให้เห็นไม่ได้มีไว้ให้เป็น
ดังนั้น วันนี้พยายามจะทำตัวเองไม่ให้เป็นทุกข์
พยามยามทำความเข้าใจที่มาที่ไปว่า
เกิดอะไรอย่างมีเหตุมีผลของเหตุการณ์สึนามิ
พอเราตั้งคำถามว่าเกิดอะไรขึ้น
เป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดเฉพาะครอบครัวเรา
เราก็จะเริ่มเห็นว่าสิ่งนั้นก็เกิดกับครอบครัวคนอื่นด้วย
ดร.ปาริชาติ บอกด้วยว่า
ความสูญเสียและความทุกข์เกิดขึ้น
กับทุกคนและทุกครับครัว
ไม่ว่าครอบครัวเรา ครอบครัวคนอื่น ไม่ใช่แค่สิบ
แต่มีผู้ประสบภัยแบบเราเป็นหมื่นครอบครัว
ไม่ใช่เฉพาะประเทศไทยแต่หลายประเทศ
ที่ได้รับผลกระทบจากคลื่นสึนามิ
พอมองย้อนกลับมายังครอบครัวของเรา จึงกลายเป็นเรื่องเล็ก ที่เกิดท่ามกลางเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย
และพอเราคิดได้แบบนี้ทำให้เรามีสติไม่ตกอยู่ในความทุกข์
มีสติไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมเสมอไป
การมีสติแล้วมีสะท้อน ก็คือ เป็นการตั้งคำถามกับตัวเองว่า
ที่ผ่านมาเป็นอย่างไง เราได้เรียนรู้อะไรใหม่บ้าง
เราจะทำอะไรให้มันดียิ่งขึ้นได้ เมื่อตั้งคำถามก็พยายามหาคำตอบ
ตัวสะท้อนเป็นภาวะที่สำคัญเป็นจังหวะที่ทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง
พออยู่กับตัวเองได้มากจึงถามตัวเองว่าจะทำอะไรต่อไป
ต้องการทำอะไร เป้าหมายของเราคืออะไร
ทุกวันนี้ก็ไม่ลืมที่ทำอาหารที่ทุกคนชอบใส่บาตรทุกเช้า
"คนเราเกิดมาสุดท้ายก็เอาอะไรไปไม่ได้เลย
บางคนอาจจะไปยึดกับลาภยศสรรเสริญ
ชื่อเสียงเงินทอง ในที่สุดเราก็ไม่สามารถเอาอะไรไปได้
เพราะฉะนั้น ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลายคนยังยึดติดอยู่
แต่ถ้าใครลองเจอเหตุการณ์แบบตัวเอง
ก็คงไม่อยากยึดติดอะไรอีกแล้ว
พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต บอกว่า ความยิ่งใหญ่คือ
ความไม่ยั่งยืน ความไม่ยั่งยืนเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และแน่นอน
ชีวิตที่ยิ่งใหญ่ คือ ชีวิตที่อยู่ด้วย ทาน ศีล เมตตา และกตัญญู" ดร.ปาริชาติ กล่าวทิ้งท้าย
"เมื่อมีการเกิด เราจะปฏิเสธการตายมิได้ เราได้การตายมาพร้อมกับการเกิด
อยู่ที่ว่าเราไม่อาจรู้ว่าจะตายเมื่อไรและโดยวิธีใด ขอจงอย่าประมาท"
