แต่อุตส่าห์เก็บไว้ให้ลูกได้กินกันอย่างเอร็ดอร่อย
2. หาเงินได้ตั้งมากมาย ไม่ใช้เพื่อความสุขให้ตัวเอง
กลับเก็บไว้ให้ลูกๆ ได้เล่าเรียนศึกษาในโรงเรียนดี จบสูงๆ และเก็บสะสมไว้ให้เป็นสมบัติตกทอด
ลูกๆ จะได้ไม่ลำบากเหมือนตัวเอง
3. รถดีๆ หรูๆ ราคาแพง มีตั้งมากมายให้ซื้อหามาใช้สอย
ทั้งๆ ที่มีเงินที่หามาค่อนชีวิต กลับใช้รถคันเก่าผุๆ พังๆ ไม่ยอมเปลี่ยน
แต่พอลูกอยากได้รถรุ่นใหม่ ราคาเท่าไร ก็ซื้อให้ โดยไม่คิดสักนิดเดียว
4. ตัวเองเจ็บไข้ได้ป่วย มักพูดเสมอว่า “ป่วยนิดเดียวเอง เดี๋ยวก็หาย"
แต่กับลูก แค่ตัวร้อนนิดเดียว รีบตาลีตาเหลือก บึ่งรถพาไปหาหมอในโรงพยาบาลที่ดีที่สุดทันที
5. ตัวเองนอนตรงไหนก็ได้ เพราะคุ้นเคยกับการนอนแบบนี้มานาน
แต่ลูกต้องนอนบ้านหลังใหญ่ๆ ห้องนอนดีๆ แอร์เย็นๆ ลูกจะได้สบาย และไม่อายใคร
6. ทรัพย์สินเงินทองที่อุตสาห์หามาทั้งชีวิต ก็มักประเคนให้ลูกๆ จนหมด
ตัวเองกลับใช้จ่ายอย่างประหยัด และมักอ้างว่า “อายุมากแล้ว ไม่ต้องใช้อะไรเยอะแยะหรอก”
7. วันหนึ่งๆ ได้แต่นั่งเป็นห่วงลูก กลัวจะเป็นอันตราย ตั้งแต่ตอนเรียน จนเข้าสู่วัยทำงาน เลยไปจนกระทั่งลูกแต่งงาน มีครอบครัว
ส่วนลูกจะห่วงพ่อแม่หรือเปล่า ท่านไม่สนใจหรอก แค่ลูกๆ มีความสุข ปลอดภัย ก็พอแล้ว
8. ทุกครั้งที่ลูก พร้อมครอบครัวมาเยี่ยมที่บ้าน พ่อแม่จะดีใจจนออกหน้าออกตา ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก มีอะไรอร่อยๆ ก็ขนมาให้กินจนหมด
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ท่านไปหาครอบครัวลูกที่บ้าน ลูกกลับไม่ค่อยพอใจเท่าไรที่ไม่บอกก่อนล่วงหน้า
9. พ่อแม่หลายคน ไม่มีอำนาจใดๆ แต่กับลูก ท่านพร้อมที่จะปกป้องด้วยชีวิต โดยไม่ห่วงตัวเองแม้แต่น้อยนิด
พ่อแม่นี่ โง่จริงๆ
เรายังมีเรื่องที่ติดค้างคนโง่สองคนนี้อีกมากมาย ที่ไม่มีพื้นที่จะให้บรรยายได้หมด
หากคนโง่สองคนนี้ของเรายังมีชีวิตอยู่ หมั่นกลับไปเยี่ยม และใช้คืนบางอย่าง ที่จะทำให้พวกท่านสองคน มีความสุขบ้างนะ
ดร.พนม ปีย์เจริญ
