วันที่ 3 พฤศจิกายน 2563 ดี้ นิติพงษ์ ห่อนาค นักแต่งเพลงชื่อดัง ได้โพสต์เล่าเรื่องราวสุดปีติ
ขณะเฝ้าฯ รับเสด็จ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินี
ระบุว่า "เมื่อวานนี้...ฉันได้มานั่งอยู่แถวหน้าอีกครั้ง
เพื่อจะรอเข้าเฝ้าในหลวง พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ เช่นเดิม
หากแต่เปลี่ยนแผ่นดินไปตามวันเวลา...บรรยากาศก็ต่างไปโดยสิ้นเชิง
จุดที่ฉันนั่ง อยู่ในเขตพระราชวังชั้นนอก อยู่หัวมุมถนนเยื้องกับศาลาสหทัยสมาคม ที่มาพร้อม ๆ กัน
ก็มีแม่เดือน ไปรมา รัชตะ แม่ท็อป ดารณีนุช พร้อมทั้งมิตรสหายจำนวนหนึ่ง.. พี่น้องที่รอเฝ้ารับเสด็จ
เห็นพวกเราเข้าก็จำได้ ก็เริ่มขอเข้ามาถ่ายรูปด้วย เอาธงชาติผืนเล็ก ๆ มาให้โบกไปมา
ใบหน้าแต่ละคนถึงจะมีหน้ากากอนามัยปิดอยู่ แต่ก็รู้ว่ายิ้มกันทุกคน...สักพัก
แม่นก สินจัย ก็มาถึง มานั่งข้าง ๆ ฉัน...คราวนี้แฟน ๆ ก็ยิ่งเข้ามาถ่ายรูปกันใหญ่
จนฉันเริ่มชำเลืองดูว่า เจ้าหน้าที่วังเขาจะดุเอาไหม...อาจารย์เสรี วงษ์มณฑา ก็มาถึงไล่เลี่ยกัน
ฉันรู้สึกเหมือนรู้จักอาจารย์มานาน แต่ที่จริง เราไม่เคยพบกันมาก่อนเลย ฉันก็ยกมือไหว้แนะนำตัว...
เวลาผ่านไปสองชั่วโมง...ฟ้าครึ้มเหมือนฝนจะตกมาแต่กลางวัน เจ้าหน้าที่วังเอาขนม น้ำดื่ม มาแจก รวมถึง
เสื้อกันฝนพระราชทานด้วย...พุทโธ่ ทูลกระหม่อมแก้วเจ้าขา...ห่วงแม้ราษฎรจะเปียก
ลมพัดโชย...ฝนไม่ตก ฟ้าสวย...เป็นสีพื้นใหักับยอดเจดีย์ และราชมณเฑียรสีทอง...งามจับใจ
แล้วก็มีเสียงอื้ออึงมาจากแถวหน้าประตูวิเศษไชยศรี..."ทรงพระเจริญ.....ทรงพระเจริญ"
รถพระที่นั่งเคลื่อนเข้ามาอย่างช้า ๆ....เสียงทรงพระเจริญกึกก้อง...ประกอบกับเสียงธงสะบัด
ฉันเตรียมว่าจะถ่ายคลิป ว่าจะร้องทรงพระเจริญให้ดัง ๆ...เหมือนทุกคน
แต่สัญชาตญาณเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว...ทำให้ทำได้แค่มองพระพักตร์ได้นิดเดียวก็ต้องก้มลงกราบแล้ว....
พอเสด็จเข้าไปประกอบพระราชพิธีในโบสถ์ใหญ่....พสกนิกรก็ลัลล้า
ถ่ายรูปร่วมกันสนุกสนาน...แล้วเจ้าหน้าที่วังก็มากระซิบให้กลับเข้าที่
ใส่หน้ากากอนามัย...เสียงทรงพระเจริญ...เริ่มดังมาจากในวัดพระแก้ว....มองเห็นพระกลดแต่ไกล...
ทุกคนตื่นเต้นกันมาก ลืมหายใจ...เสียงทรงพระเจริญอื้ออึง...มหาดเล็กเดินตบเท้า สื่อมวลชนพรั่งพรู....
รู้ตัวอีกที....ฟ้าหญิงสิริวัณณวรีฯ ก็ทรงมานั่งยอง ๆ อยู่ตรงหน้า.. จะเร็วอะไรปานสายฟ้าขนาดนั้น
ทรงจำแม่นกกับฉันได้ขนาดใส่หน้ากากอยู่ยังทำอะไรไม่ถูก...ในหลวงกับพระราชินีก็มาประทับอยู่ตรงหน้า...
ท่ามกลางเสียงอื้ออึงทรงพระเจริญ... ได้ยินเสียงพระราชินีรับสั่งกับในหลวงพร้อมผายพระหัตถ์มาที่ฉัน...
"นี่...คุณดี้ นิติพงษ์" ในหลวงรับสั่งอะไรบ้างก็ได้ยินไม่ชัด...จับได้เลา ๆ ว่า
"อ้อ นก สินจัย อ้อ ดี้ นิติพงษ์...ขอบใจมากนะ..."
พยายามมองท่าน พยายามฟังฝ่าเสียงอื้ออึง....จนลืมแม้จะกราบพระบาท
"แต่งเพลงให้ทูลหม่อมพ่อหน่อยสิ..."
เสียงเจ้าหญิงแหลมชัดดี...ถึงได้ยิน
"รับด้วยเกล้า......" แล้วก็เสด็จผ่านไป....ใจฉันนึกอยู่อย่างเดียวว่า....
นี่เรานั่งเฉย ๆ ยังรู้สึกเหนื่อย....
นี่ได้ยินว่าท่านจะทรงพระดำเนินไปถึงหน้าศาลฎีกาเลยหรือ....คิดอยู่เพลิน ๆ....
เจ้าหญิงสายฟ้าแลบพุ่งกลับมาหาพวกเรา...เหมือนทรงนึกขึ้นได้ว่า
อยากเซลฟี่ด้วย..ทรงขอมือถือจากพวกเราคนหนึ่ง....แล้วทรงถ่ายเซลฟี่พวกเรา....
แล้วก็ทรงหยิบมือถือของพระองค์เอง มาถ่ายรูปพวกเราอีก....ว่องไวจนคนแก่ตาเหลือก.......
ฉลองพระองค์และฉลองพระบาท ไม่น่าจะคล่องได้ขนาดนั้น....โล่งใจที่ไม่ทรงคะมำ....
เสร็จแล้วก็ทรงโบกมือแล้วรับสั่งอะไรฟังไม่ทัน....ด้วยความอื้ออึง...
แต่จับความได้ตอนท้ายว่า....
"ถ่ายรูปไม่ใส่แมสก์ได้ไม่ผิดแล้วนะ...ไม่เหมือนกับตอนรับปริญญานะ...."
