The Conversation
f หมอจิรรุจน์
ไม่ว่าจะเป็นไขมันใต้ผิวหนัง หรือไขมันในช่องท้อง
ซึ่งกระบวนการนี้เกิดขึ้น จากการที่เรารับประทานอาหาร ประเภทคาร์โบไฮเดรต
เมื่อย่อยเสร็จแล้วก็จะได้เป็นน้ำตาลกลูโคสและดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือด
ซึ่งกระบวนการนำไปเก็บที่เซลล์ไขมันนั้น จะเกิดขึ้นได้
ต้องอาศัยฮอร์โมนอินซูลิน
ในการกระตุ้น ตัวรับสัญญาณที่ชื่อว่า GLUT4 ซึ่งจะยอมให้
เซลล์ไขมันเอาน้ำตาลและไขมัน เข้าไปทำปฏิกิริยากันแล้ว
เก็บเป็นไขมันไตรกลีเซอไรด์อยู่ในเซลล์ไขมันของเนื้อเยื่อไขมัน
อาหารจำพวกคาร์โบไฮเดรตจัดเป็นอาหารให้พลังงาน
ดังนั้นไขมันใต้พุงของเรา ก็คือการสะสมพลังงานในรูปแบบของไขมัน
ถ้าเราต้องการที่จะลดพุง เราก็ต้องลดหรือหยุดการเติมพลังงาน
โดยเฉพาะ พลังงานที่มาจากคาร์โบไฮเดรต หรือน้ำตาล
ขณะเดียวกัน เราก็ต้องเพิ่มการใช้พลังงานจาก
ไขมันที่เก็บไว้เหล่านี้ ซึ่งการใช้พลังงานจากไขมันเหล่านี้
จะเกิดขึ้นได้ ต้องปลดล็อคกุญแจสำคัญก่อน
นั่นคือระดับของฮอร์โมนอินซูลิน
ซึ่งทางเดียวที่จะทำให้ระดับของฮอร์โมนอินซูลินนั้นลดลง
จนปลดล็อคให้ร่างกายยอมใช้ไขมันได้
นั่นก็คือ การล็อคปากของเรา
ให้มีช่วงเวลางดกินที่มากกว่าช่วงเวลากิน
และเมื่อต้องเปิดปากกิน ก็กินสิ่งที่เป็นโปรตีน
และไขมันตามธรรมชาติ
ไม่ใช่ไปกินคาร์โบไฮเดรต
ไขมันล้นๆอยู่แล้ว
จะเติมแป้งเข้าไปทำไมให้มันไปสร้างเป็นไขมันอีก…
ที่พูดว่า ไม่เติมแป้งไม่มีแรงเพราะขาดพลังงาน…
มันแค่ช่วงแรก
เมื่อระดับอินซูลินลดลง และเราบริโภคโปรตีน
กับไขมันดีให้มากขึ้น
แรงมันจะกลับมาเอง
ส่วนการออกกำลังกาย จะให้ประโยชน์ในแง่ของ
การใช้ไกลโคเจนในตับและกล้ามเนื้อ
ทำให้เวลาเราไปกินแป้ง หรือคาร์โบไฮเดรตอื่นๆ
เราเหลือที่เก็บคาร์โบไฮเดรตในรูปแบบของไกลโคเจนมากขึ้น
เหลือเก็บเป็นไขมันน้อยลง
ต้องไปให้ถูก ที่เหตุแห่งปัญหาครับ
การสะสมไขมันในช่องท้อง หรือ Visceral fat
ส่วนหนึ่งมาจากอิทธิพลของฮอร์โมน cortisol
ซึ่งหลั่งจากต่อมหมวกไต ที่มากเกินไป หรือ หลั่งมาต่อเนื่อง
ซึ่งส่วนใหญ่เกิดจาก
"ความเครียด" ดังนั้นต้องไป "งดเครียด" ด้วยนะครับ
ศึกษาความรู้พื้นฐานได้ตามลิงค์นี้
