ทุกข์น้อยลงนิสัยดีขึ้น เพราะระลึกถึงความตาย
การระลึกถึงความตายไม่ใช่สิ่งอัปมงคล
แต่ถือเป็นสิ่งประเสริฐ
เป็นสิ่งที่ควรทำให้มาก ทำให้บ่อย
เพื่อที่เราจะไม่หลงชีวิต
ไม่จมหายเข้าไปในมายาชีวิต
ไม่กลายเป็นคนที่บ้ากับชีวิตมากเกินไป
พอมีสติปัญญา รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
แค่ไหน จึงพอดี
แต่... การระลึกถึงความตายนั้น
หากตั้งทิศทางความคิดไว้สุดโต่ง
ก็เป็นอันตรายกับตนเองได้เหมือนกัน
ทางหนึ่งคือ... หนักไปในทางเศร้า
คิดแล้วสิ้นหวัง ท้อแท้ หดหู่
ปล่อยปละ ละเลยชีวิตให้ผ่านไปวันๆ
อีกทางหนึ่งคือ...
หนักไปทางสนองกิเลสตัณหา
รีบกิน รีบโกย
รีบตักตวงความสุขให้มากที่สุด
สองทางนี้ไม่ดีทั้งคู่...
ถือว่าเป็นทางสุดโต่งด้วยกันทั้งสองฝั่ง
การระลึกถึงความตาย
จะเป็นคุณประโยชน์แก่เรา
ก็ต่อเมื่อ...
เราตั้งทิศทางความคิดไว้พอดี
ถูกตรงต่อความจริง เที่ยงตรงต่อสัจธรรม
คือพิจารณาว่า ชีวิตเป็นเรื่องชั่วคราว
บุคคลที่เราอยู่ด้วย ก็อยู่ด้วยกันชั่วคราว
เกียรติยศ ชื่อเสียง
วัตถุ เงินทอง อำนาจใดๆ
ก็เป็นของชั่วคราว
ชีวิตของเรามีเวลาจำกัด
จึงเป็นเหตุให้เราต้องรู้จักบริหารเวลา
รู้จักแยกแยะ...
ระหว่างคุณค่าแท้ และคุณค่าเทียม
มุ่งทำในสิ่ง...
ซึ่งก่อให้เกิดความงอกงามแก่ชีวิตเป็นสำคัญ
รู้จักรับผิดชอบหน้าที่
รู้จักลด ละ เลิกความเห็นแก่ตัว
รู้จักให้อภัย ช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน
มีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่โลภ
มีจิตใจที่ผ่องใส เบิกบาน
หากพิจารณาได้เช่นนี้
ความคิดในการเบียดเบียนผู้อื่น
ก็จะมีน้อยลง
ความยึดติด หลงตน โกรธและเกลียด
ก็จะค่อยๆ ทุเลาเบาบาง
ถือว่าเป็นการระลึกถึงความตาย
ในแง่มุมที่ถูกต้อง
เมื่อรู้ตาย จึงรู้อยู่
เมื่อรู้อยู่ จึงได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาทต่อชีวิต
***ติดต่อ พศิน อินทรวงค์***
วิทยากร/บรรยาย/หนังสือ/บทความ
***ติดตามช่องยูทูป***
พศิน อินทรวงค์ - Pasin Intarawong
